Die räumliche Differenzierung betrieblicher Innovationsaktivitäten: Ein Produktionsfunktionsansatz auf der regionalen und betrieblichen Ebene

توزیع فضایی فعالیت های نوآورانه به موضوع اصلی تئوری و سیاست اقتصادی تبدیل شده است. در حالی که توزیع بین المللی فعالیت های نوآوری به طور فشرده مورد بحث قرار گرفت، هنوز هیچ توافق نظری در مورد علل تمایز فضایی نوآوری های شرکت در سطح زیر ملی وجود ندارد. تحقیقات قبلی به عوامل تعیین‌کننده فردی (احتمالی) توزیع فضایی فعالیت‌های نوآورانه شرکت اختصاص داده شده است، اما تاکنون هیچ چارچوب مدل نظری برای بسیاری از اثرات جزئی وجود نداشته است.

ماتیاس کریستین فروند به بررسی توضیحات و رویکردهای طراحی موجود در جغرافیای اقتصادی، اقتصاد و مدیریت بازرگانی می پردازد. از این رو او یک مدل تولیدی-تئوریک چند سطحی را برای توضیح تمایز زیرملی فعالیت‌های نوآورانه شرکت توسعه می‌دهد.
بر این اساس، او از داده‌های اولیه در سطح عملیاتی و داده‌های ثانویه در سطح منطقه‌ای با استفاده از روش‌های اقتصادسنجی فضایی استفاده می‌کند تا نشان دهد کدام تأثیرات اصلی ناهمگونی فضایی را توضیح می‌دهند. او اثرات تراکم، سرریزهای (دانش)، عوامل منطقه ای، سیاست منطقه ای، محیط و مفهوم ظرفیت جذب را به عنوان اثرات اصلی شناسایی می کند.

Die räumliche Verteilung von Innovationsaktivitäten ist zu einem zentralen Thema von Wirtschaftstheorie und -politik geworden. Während die Diskussion über die internationale Verteilung von Innovationsaktivitäten intensiv geführt wurde, besteht über die Ursachen der räumlichen Differenzierung betrieblicher Innovationen auf der subnationalen Ebene in der Theorie noch keine übereinstimmende Meinung. Bisherige Untersuchungen widmen sich einzelnen (möglichen) Determinanten der räumlichen Streuung betrieblicher Innovationsaktivitäten, bislang fehlt es aber an einem theoretischen Modellrahmen für die vielen Partialeffekte.

Matthias Christian Freund untersucht bestehende wirtschaftsgeographische, volks- und betriebswirtschaftliche Erklärungs- und Gestaltungsansätze. Er entwickelt daraus ein mehrstufiges produktionstheoretisches Modell zur Erklärung der subnationalen Differenzierung betrieblicher Innovationsaktivitäten.
Darauf aufbauend zeigt er mit Hilfe von Primärdaten auf der betrieblichen und von Sekundärdaten auf der regionalen Ebene mittels raumökonometrischer Verfahren auf, welche Haupteffekte die räumliche Heterogenität erklären. Als Haupteffekte identifiziert er Agglomerationseffekte, (Wissens)Spillover, die regionale Faktorausstattung, die Regionalpolitik, das Milieu und das Konzept der absorptive capacity.