Die Politik in der Kunst und die Kunst in der Politik

هنر و سیاست همیشه در هم تنیده بوده اند. هنرمندان از رویدادهای سیاسی الهام می گیرند و آنها را به صورت فردی تفسیر می کنند و آنها را ایده آل می کنند و آنها را محکوم می کنند. ضمن اینکه هنر همیشه در خدمت سیاست بوده و هست. این قدرتمندترین افراد از لحاظ سیاسی هستند که خود را به عنوان بنیانگذار، ناجی یا حاکم معرفی کرده اند تا به وضوح شهرت خود را از طریق آثار هنری برای آیندگان تضمین کنند. بعداً این بناهای ملی، هنر دولتی و معماری هستند که به ارزش و برتری برخی نظام ها یا ایدئولوژی ها گواهی می دهند. علیرغم این ارتباط نزدیک، «هنر» تقریباً هرگز موضوع تحقیق یا معیاری برای تحلیل در علوم سیاسی نبوده است و آثار هنری به ندرت از نظر عملکرد برای نظام‌های سیاسی مورد توجه قرار می‌گیرند. این جلد خود را «راهنمای باز بودن بین رشته‌ای» می‌بیند - هدف آن برانگیختن علاقه به تقاطع هنر و سیاست و برانگیختن سؤالات جدید و فراگیر است.

Kunst und Politik sind seit jeher auf das Engste miteinander verflochten. Künstler werden vom politischen Geschehen inspiriert und interpretieren es individuell, idealisieren und prangern an. Gleichzeitig stand und steht die Kunst immer auch im Dienste der Politik. Es sind die politisch Mächtig(st)en, die sich als Stifter, Heilsbringer oder Herrscher portraitieren lassen, um ihren Ruhm mittels Kunstwerken für die Nachwelt anschaulich zu sichern. Später sind es Nationaldenkmäler, Staatskunst und -architektur, die von dem Wert und der Überlegenheit bestimmter Systeme oder Ideologien zeugen sollen. Trotz dieser engen Verbindung ist die „Kunst“ fast nie ein Untersuchungsgegenstand oder Analysekriterium der Politikwissenschaft gewesen, werden Kunstwerke kunsthistorisch kaum in ihrer Funktion für politische Systeme betrachtet. Der vorliegende Band versteht sich als eine „Handlungsanleitung zur interdisziplinären Offenheit“ – er möchte Interesse wecken für die Schnittmengen von Kunst und Politik und zu neuen, übergeordneten Fragestellungen anregen.