Die musikalische Moderne an den Staatsopern von Berlin und Wien 1945–1989: Paradigmen nationaler Kulturidentitäten im Kalten Krieg

نحوه تعامل سیاست و فرهنگ در جمهوری دموکراتیک آلمان و اتریش در اپرا و باله در طول جنگ سرد را می توان برای اولین بار با جزئیات از طریق این کتاب، بر اساس پردازش مواد آرشیو ناشناخته قبلی، ردیابی کرد. پس از جنگ جهانی دوم، اپراهای دولتی در برلین و وین نه تنها «معبد فرهنگ» بودند، بلکه نمایندگان دو دولت تازه تأسیس نیز بودند. این امر به ویژه در تعامل آنها با موسیقی مدرن مشهود است. در حالی که اپرای دولتی آلمان Unter den Linden تلاش زیادی برای خلق اپراهای "سوسیالیستی" انجام داد، اپرای دولتی وین سعی کرد با آثار جدید بر پیوند با ارزش های بورژوایی گذشته تأکید کند. یک قطعه هیجان انگیز از تاریخ معاصر برای مورخان و همچنین برای علاقه مندان به اپرا.

Wie Politik und Kultur in der DDR und Österreich während des Kalten Kriegs in Oper und Ballett interagierten, ist durch dieses Buch, basierend auf der Aufarbeitung bisher unbekannten Archivmaterials, erstmals detailliert nachvollziehbar. Die Staatsopern von Berlin und Wien waren nach dem Zweiten Weltkrieg nicht nur „Kulturtempel“, sondern auch Repräsentanten zweier sich neu bildender Staaten. Besonders anschaulich zeigt sich dies bei ihrer Auseinandersetzung mit moderner Musik. Während man sich an der Deutschen Staatsoper Unter den Linden mit viel Aufwand um die Schaffung „sozialistischer“ Opern bemühte, suchte man an der Wiener Staatsoper bei neuen Werken vor allem die Anbindung an die bürgerlichen Werte der Vergangenheit zu betonen; ein spannendes Stück Zeitgeschichte für Historiker wie für Operninteressierte.