Die medizinische Sozialisation: Rekonstruktion zur Entwicklung eines ärztlichen Habitus

پزشکان خوب کانون توجه گروه‌های ذینفع متعددی هستند که هر کدام خواسته‌های متفاوتی از این "خوب" دارند. با این حال، Swantje Reimann مسئله یک پزشک خوب را به روشی هنجاری درک نمی کند، بلکه در عوض بر دیدگاه دانشجویان پزشکی با توجه به فرمول ها و رویکردهای آنها به این "خوب" تمرکز می کند: چگونه آنها یک عادت پزشکی خاص را کسب می کنند، چگونه آیا اصلاً می توان این را توصیف کرد که کدام فرمولاسیون یک عادت خاص را می توان بازسازی کرد و چه چیزی "تدریج بودن" کسب آن را نشان می دهد. S. Bourdieus در پزشکان آینده نگر؟

نویسنده به شباهت های اساسی بین اشکال مختلف عادت پزشکی اشاره می کند. ماهیت خاص عادت پزشکی این سوال را در مورد ارتباط با یافته های پزشکی (فرسودگی شغلی، مصرف و سوء مصرف مواد مخدر، شیوع خودکشی و غیره) مطرح می کند. در اینجا، پزشکان (آینده‌نگر) می‌توانند در طول آموزش خود رویکردهایی را برای پیشگیری از بیماری تدوین کنند.

Gute Ärzte stehen im Fokus zahlreicher Interessengruppen mit je verschiedenen Ansprüchen an dieses „gut“. Swantje Reimann versteht die Frage nach dem guten Arzt jedoch nicht normativ, sondern sie fokussiert die Sicht der Medizinstudierenden bezüglich ihrer Ausformulierungen und Annäherungen an dieses „gut“: Wie eignen sie sich einen bestimmten medizinischen Habitus an, wie lässt sich dieser überhaupt beschreiben, welche Ausformulierungen eines spezifischen Habitus lassen sich rekonstruieren und worin zeigt sich die „Allmählichkeit“ seiner Aneignung i. S. Bourdieus bei angehenden MedizinerInnen?

Die Autorin verweist auf grundlegende Gemeinsamkeiten der verschiedenen Ausprägungen eines medizinischen Habitus. Die Spezifik des medizinischen Habitus lässt die Frage nach dem Zusammenhang zu Befunden von MedizinerInnen (Burnout, Drogengebrauch, -missbrauch, Suizidprävalenz etc.) hervortreten. Hier ließen sich Ansätze zur Krankheitsprävention von (angehenden) ÄrztInnen schon während der Ausbildung formulieren.