Die Kontroverse um Neuronale Netze: Zur sozialen Aushandlung der wissenschaftlichen Relevanz eines Forschungsansatzes

شبکه‌های عصبی از دهه 1980 توانسته‌اند خود را به عنوان رویکردی در تحقیقات هوش مصنوعی (AI) معرفی کنند. با این حال، این به هیچ وجه یک جهت تحقیقاتی جدید نبود، زیرا محققان زیادی در اواسط دهه 1950 روی توسعه شبکه های عصبی کار می کردند. پس از اوج کوتاهی در دهه 1960، آنها تقریباً به طور کامل از آزمایشگاه‌های محققان هوش مصنوعی ناپدید شدند، اما دو دهه بعد دوباره در کانون توجه قرار گرفتند.

بن بست و بعدها به عنوان آینده نگر جشن گرفته شد؟ اولی مایر با کمک مطالعات علم ساخت‌گرا به بررسی این می‌پردازد که چه شرایطی - بیش از هر چیز اجتماعی - منجر به چنین تحولی شده است. تاریخ منشأ یک حوزه تحقیقاتی نسبتاً جوان به همان اندازه برای جامعه شناسان، دانشمندان رایانه و مورخان جالب است.

Seit den 1980er Jahren konnten sich Neuronale Netze als Ansatz innerhalb der Forschung zur Künstlichen Intelligenz (KI) etablieren. Dabei handelte es sich jedoch keineswegs um eine neue Forschungsrichtung, denn bereits Mitte der 1950er Jahre arbeiteten zahlreiche Forscher an der Entwicklung Neuronaler Netze. Nach einer kurzen Hochphase in den 1960er Jahren verschwanden sie dann nahezu vollständig aus den Laboren der KI-Forscher, um erst zwei Jahrzehnte später wieder in den Mittelpunkt des Interesses zu rücken.

Wie kann es dazu kommen, dass ein Forschungsansatz zuerst als Sackgasse verworfen und später als zukunftsweisend gefeiert wird? Uli Meyer untersucht mit Hilfe der konstruktivistischen Wissenschaftsforschung, welche - vor allem soziale - Bedingungen zu einer solchen Entwicklung führten. Die sich daraus ergebende Entstehungsgeschichte eines relativ jungen Forschungsgebietes ist gleichermaßen interessant für Soziologen, Informatiker und Historiker.