Die intravenöse Narkose

بی‌شک بی‌هوشی داخل وریدی در سال‌های اخیر اهمیت پیدا کرده است و روش‌های بیهوشی استنشاقی به عقب رانده شده‌اند. آخرین اما نه کم‌اهمیت، این فرآیند توسط نشریاتی که نه تنها به عوارض جانبی داروهای بیهوشی استنشاقی بر خود بیماران بیهوش شده، بلکه مهم‌تر از همه اثرات مضر بر کارکنان بیهوشی مربوط می‌شد، آغاز شد یا حداقل از آن حمایت شد. باید دید که آیا این تحول موجه بود یا خیر، آیا امروز چرخشی در راه نیست. بی‌حس‌کننده‌های قابل استفاده داخل وریدی نه تنها در نورولپتانالژزی یا سایر تزریق‌های داخل وریدی توصیه‌شده تک‌یا نقش دارند. بیهوشی ترکیبی اکنون هر بیهوشی عمومی با i درمان می شود. v شروع بیهوشی؛ در یک مفهوم گسترده تر، داروهای مورد استفاده برای این امر نیز در زمینه پیش درمانی و کنترل درد پس از عمل و آرامبخشی و در نهایت در مراقبت های ویژه اهمیت فزاینده ای پیدا می کنند. در سال‌های اخیر، نتایج تحقیقات جدید گسترده‌ای در این زمینه جمع‌آوری شده است که تأثیر بسزایی در عملکرد بالینی داشته است. اشکال مختلف بیهوشی ترکیبی داخل وریدی توصیه شده است، نورولپتانالژزی کلاسیک اصلاح شده است، اما مواد جدید متعددی نیز وجود دارد، به عنوان مثال. B. از سری بنزودیازپین ها، موجود یا در حال آزمایش بالینی هستند. به طور کلی، ما دلایل کافی در توسعه چند سال اخیر دیدیم تا موضوع \"بیهوشی داخل وریدی\" را دوباره برای طیف وسیعی از اندیکاسیون‌های ذکر شده مطرح کنیم.

In den zurückliegenden Jahren hat die intravenöse Narkose zweifellos an Bedeutung gewonnen und die Verfahren der Inhalationsanästhesie zurückgedrängt. Dieser Vorgang wurde nicht zuletzt durch Publikationen ausgelöst oder zumindest unterstützt, die nicht nur die Nebenwirkungen von Inhalationsanästhetika auf den narkotisierten Patienten selbst, sondern vor allem auch die schädlichen Auswirkungen auf das Anästhesiepersonal betrafen. Ob diese Entwicklung berechtigt war, ob sich heute nicht schon wieder eine Wende anbahnt, mag dahingestellt bleiben. Intravenös anwendbare Anästhetika spielen nicht nur eine Rolle bei der Neuroleptanalgesie oder anderen empfohlenen intravenösen Mono-bzw. Kombinationsnarkosen. Jede AHgemeinnarkose wird heute mit einem i. v. Anästhetikum eingeleitet; die dafür ver­ wendeten Medikamente haben im weiteren Sinne auch eine zunehmende Bedeutung im Bereich der Prämedikation sowie der postoperativen Schmerzbekämpfung und Sedierung, schließlich auch in der Intensivtherapie. In den zurückliegenden Jahren konnten auf diesem Gebiet umfassende neue Forschungsergebnisse gesammelt werden, die die klinische Praxis maßgeblich beeinfiußt haben. So wurden unterschiedliche Formen intravenöser Kombi­ nationsnarkosen empfohlen, die klassische Neuroleptanalgesie modifiziert, es stehen aber auch zahlreiche neue Substanzen, z. B. aus der Reihe der Benzodiazepine, zur Verfügung oder sie befinden sich in klinischer Prüfung. Insgesamt sahen wir in der Entwicklung der letzten Jahre genügend Gründe, um das Thema "Die intravenöse Narkose" für die ganze Breite der eben genannten Indikationen erneut aufzugreifen.