Die Geschichte des Pharmakologischen Instituts der Universität Freiburg

تولد یک بخش مستقل فارماکولوژی در فرایبورگ ایم بریسگاو را می توان دقیقاً به روز تاریخ گذاری کرد: در 12 مارس 1907، اتحادیه شخصی که تا آن زمان وجود داشت - داروشناسی با پلی کلینیک پزشکی و اطفال توسط پزشکان ترکیب شد. فقط یک استاد نماینده - منحل شد. بنابراین مؤسسه فارماکولوژی فرایبورگ یکی از قدیمی‌ترین مؤسسه‌ها در منطقه آلمانی‌زبان است، اما شصت سال جوان‌تر از قدیمی‌ترین مؤسسه جهان در تارتو، استونی است.

این کتابچه تاریخچه تقریباً صد ساله خود را بیان می‌کند که بر اساس دارندگان صندلی، والتر استراوب، پل ترندلنبورگ، سیگورد یانسن، فریتز هان، گئورگ هرتینگ، کلاوس استارکه و کلاوس ساختار یافته است. آکتوری ها هر فصل انتصاب صاحب صندلی، بیوگرافی و تمرکز تحقیقاتی او را شرح می دهد. بسیاری از آنچه امروز در مورد گلیکوزیدهای قلبی، مواد افیونی، هورمون های هیپوفیز، سیستم ایمنی، عملکرد سلول های عصبی و نحوه عملکرد سموم باکتریایی می دانیم، از فرایبورگ آمده است. اینکه چگونه جنگ فرایبورگ را تحت تأثیر قرار داد و چگونه پس از آن سیگورد یانسن، رئیس دانشگاه را از فروپاشی نجات داد - بخشی از تاریخ شهر و دانشگاه - نیز بخشی از تاریخ داروسازی فرایبورگ است.

کتابچه با خاطره‌ای از اتو کرایر بسته می‌شود که دومین ساختمان مؤسسه، خانه اتو کرایر، که در سال 2001 تکمیل شد، به نام او نامگذاری شده است. او کار آکادمیک خود را در فرایبورگ آغاز کرد، آلمان را به عنوان مخالف ناسیونال سوسیالیسم ترک کرد، به عنوان محقق و معلم داروشناسی مشهور شد و پس از جنگ، از ایالات متحده آمریکا برای بازگرداندن پزشکی دانشگاه آلمان کار کرد. او را الگوی نسل جوان نامیده اند.

Die Geburt einer selbstständigen Pharmakologie in Freiburg im Breisgau lässt sich auf den Tag genau datieren: Am 12. März 1907 wurde die bis dahin bestehende Personalunion - die Pharmakologie wurde zusammen mit der Medizinischen Poliklinik und der Kinderheilkunde durch nur einen Ordinarius vertreten - aufgelöst. Das Pharmakologische Institut Freiburg ist also eines der alten im deutschen Sprachbereich, allerdings sechzig Jahre jünger als das weltweit älteste in Tartu, Estland.

Dies Büchlein erzählt seine bald hundertjährige Geschichte, gegliedert nach den Lehrstuhlinhabern, Walther Straub, Paul Trendelenburg, Sigurd Janssen, Fritz Hahn, Georg Hertting, Klaus Starke und Klaus Aktories. Jedes Kapitel schildert die Berufung des Lehrstuhlinhabers, seine Biographie und seine Forschungsschwerpunkte. Vieles von dem, was wir heute über die Herzglykoside, die Opioide, die Hypophysenhormone, das Immunsystem, die Funktion von Nervenzellen und die Wirkungsweise bakterieller Gifte wissen, stammt aus Freiburg. Auch wie der Krieg Freiburg traf und wie danach Sigurd Janssen als Rektor die Universität vor dem Untergang rettete - ein Stück Stadt- und Universitätshistorie also -, gehört zur Geschichte der Freiburger Pharmakologie.

Das Büchlein schließt mit einer Erinnerung an Otto Krayer, nach dem das 2001 fertiggestellte zweite Institutsgebäude, das Otto-Krayer-Haus, benannt ist. Er begann seine akademische Laufbahn in Freiburg, verließ Deutschland als Gegner des Nationalsozialismus, wurde berühmt als pharmakologischer Forscher und Lehrer und wirkte nach dem Krieg von den USA aus für die Restituierung der deutschen Hochschulmedizin. Ein Vorbild für die junge Generation hat man ihn genannt.