Die Diskursethik im Spannungsfeld von Systemtheorie und Differenzphilosophie: Habermas - Luhmann - Lyotard

اخلاق گفتمانی که عمدتاً توسط یورگن هابرماس توسعه یافته است، یکی از تأثیرگذارترین پیش نویس های کلی در زمینه فلسفه عملی معاصر است. کریستف سیلر این نظریه اخلاقی را از منظر دو مورد از مهمترین مواضع متضاد آن روشن می کند: نظریه سیستمی نیکلاس لومان و فلسفه تفاوت پست مدرن ژان فرانسوا لیوتار. بر اساس ایرادات این مفاهیم، ​​نویسنده نشان می دهد که اجماع گفتمانی معیار مناسبی برای صحت اخلاقی نیست و به عنوان یک اصل اخلاقی جهانی شدن، از مسائل مهم اخلاق، مانند ماهیت منازعه آمیز آن یا رسیدگی به تکینگی های چشم انداز، غفلت می کند. شکست ها و تفاوت ها.

Die maßgeblich von Jürgen Habermas ausgearbeitete Diskursethik zählt zu den einflussreichsten Gesamtentwürfen auf dem Gebiet der Praktischen Philosophie der Gegenwart. Christoph Seiler beleuchtet diese Moraltheorie aus den Blickwinkeln zweier ihrer bedeutendsten Gegenpositionen: Der Systemtheorie Niklas Luhmanns und der postmodernen Differenzphilosophie Jean-François Lyotards. Anhand der Einwände dieser Konzeptionen zeigt der Autor auf, dass der diskursive Konsens kein geeignetes Kriterium moralischer Richtigkeit ist und als ethischer Universalisierungsgrundsatz entscheidende Probleme der Moral, etwa ihren streiterzeugenden Charakter oder ihren Umgang mit perspektivischen Singularitäten, Brüchen und Differenzen, vernachlässigt.