Die Debatte um die Quantentheorie

بحث در مورد مبانی نظریه کوانتومی، که به بیش از پنجاه سال سنت بازمی گردد، در دو دوره، یعنی بلافاصله پس از تأسیس نظریه کوانتومی و دوباره در سال های اخیر، شدید بوده است. مکس بورن در سخنرانی خود به مناسبت اهدای جایزه نوبل در سال 1954، روزهای اولیه فیزیک کوانتومی را به یاد آورد. او اختلاف عمیقی را که مشهورترین نظریه‌پردازان کوانتومی را به دو دسته تقسیم کرد، توصیف کرد: «اگر می‌گفتم که فیزیکدانان روش تفکری را که ما در آن زمان توسعه دادیم اتخاذ کرده‌اند، کاملاً درست نبوده‌ام: چند استثنا بسیار قابل توجه وجود دارد، و اگرچه دقیقاً در میان آنها وجود دارد. افرادی که بیشترین سهم را در توسعه نظریه کوانتومی داشتند. خود پلانک تا زمان مرگش یکی از شکاکان بود. انیشتین، دو بروگلی و شرودینگر هرگز از تأکید بر ماهیت نامطلوب تفسیر آماری مکانیک کوانتومی دست برنداشتند. از سؤالات اساسی همه علوم: آیا اجسام اتمی مستقل از مشاهدات انسانی وجود دارند و اگر چنین است، آیا آن‌ها قابل درک و فهم بشر هستند؟ بدبینانه جواب داد به عنوان مثال، نیلز بور استفاده از کلمه "پدیده" را فقط برای توصیف یک اندازه گیری، که لزوماً شامل توصیف کاملی از دستگاه اندازه گیری بود، حمایت می کرد و بنابراین نه به خود جسم اتمی، بلکه به تعامل آن با دستگاه انتخاب شده توسط. انسان.

Die Debatte über die Grundlagen der Quantentheorie, die auf eine mehr als fünfzigjährige Tradition zurückblickt, war in zwei Perioden besonders intensiv, nämlich unmittelbar nach der Begründung der Quantentheorie und wiederum in den letzten Jahren. An die Frühzeit der Quantenphysik erinnerte Max Born in seiner Rede, die er anläßlich der Verleihung des Nobelpreises im Jahre 1954 hielt. Er beschrieb die tiefgreifende Meinungsverschiedenheit, die die berühmtesten Quanten­ l theoretiker in zwei Lager schied: "Wenn ich sagte, die Physiker hätten die damals von uns entwickelte Denkweise angenommen, so war ich nicht ganz korrekt: es gibt ein paar sehr bemerkenswerte Ausnahmen, und zwar gerade unter den Männern, die am meisten zum Aufbau der Quanten­ theorie beigetragen haben. Planck selbst gehörte zu den Skeptikern bis zu seinem Tode. Einstein, de Broglie und Schrödinger haben nicht aufge­ hört, das Unbefriedigende der statistischen Interpretation der Quanten­ mechanik zu betonen. '- Dieser intellektuelle Kampf betraf einige der grundlegenden Fragen der gesamten Naturwissenschaft: Existieren die atomaren Objekte unab­ hängig von der menschlichen Beobachtung und, wenn dies der Fall ist, sind sie dann dem menschlichen Verständnis zugänglich? Im großen und ganzen kann man sagen, daß die Kopenhagener und Göttinger Schulen (Bohr, Heisenberg, Born . . . ) diese Fragen ziemlich pessimistisch beantworteten. Niels Bohr befürwortete beispielsweise den Gebrauch des Wortes "Phänomen" nur zur Beschreibung einer Messung, die notwendigerweise ein vollständige Beschreibung des Meßapparates mitenthielt und damit nicht das atomare Objekt selbst, sondern seine Wechselwirkung mit dem von Menschen gewählten Apparate betraf.