Die Beobachtung von Kommunikation: Zur kommunikativen Konstruktion sozialen Handelns

جامعه شناسی با مطالعه کنش انسان سروکار دارد. این جمله را می توان امری عادی دانست. اما حتی این سؤال که چه اقداماتی انجام می شود به مناطق بحث برانگیز بحث نظری منتهی می شود. نظریه جامعه شناختی و همچنین فلسفی کنش هنوز اساساً عمل را به عنوان رفتار عمدی درک می کند. اگرچه هر فردی و از نظر روانی از ابتدا تشکیل شده است، کنش های 2 نیز واحدهای اساسی امر اجتماعی محسوب می شوند. آنها از طریق ادغام ارجاعات اجتماعی در حس روانی کنش، «اجتماعی» می شوند. اینها از طریق جهت گیری نسبت به انتظارات یا اقدامات دیگر بازیگران و همچنین از طریق شکل دهی اجتماعی اهداف کنشی که به صورت فردی دنبال می شوند و ابزارهایی که برای این کار انتخاب شده اند، وارد عمل می شوند. اگر در مورد شرایط این امکان بپرسیم که چگونه بازیگران می توانند انتظارات خارجی را پیش بینی کنند، معنای کنش های خارجی را حدس بزنند و در کنش های خود اجتماعی شوند، با ارتباط مواجه می شود. بنابراین کنش اجتماعی و ارتباطات به عنوان اصطلاحات همبستگی ظاهر می شوند که رابطه آنها با یکدیگر نیاز به توضیح دقیق تری دارد. دو موضع اساسی در نظریه جامعه‌شناسی با هم رقابت می‌کنند: (1) ارتباط را می‌توان به عنوان شکل خاصی از کنش تفسیر کرد. بر این اساس، شامل اجرای کنش‌های ارتباطی یا کنش‌های گفتاری است که با آن یک بازیگر اطلاعات انتخاب شده عمدی را به بازیگران دیگر منتقل می‌کند یا پیشنهادهای تعامل را نشان می‌دهد. دامنه موقعیت‌هایی که به این روش ایجاد می‌شوند، از مدل‌های انتقال نظری اطلاعات تا نظریه کنش گفتاری و نظریه کنش ارتباطی Haber 3-maschen را در بر می‌گیرد. یا در دیکشنری فلسفه زبانی- تحلیلی از آنسکومب (1957): به عنوان حرکات بدن و تأثیرات آنها، تا آنجا که اینها تحت یک توصیف عمدی هستند. بخش زیر را ببینید. 1.4.

Soziologie hat es mit der Untersuchung menschlichen Handeins zu tun. Diese Feststellung kann als Gemeinplatz gelten. Doch schon die Frage, was Handlungen sind, führt in kontroverse Zonen der Theoriediskussion. Die soziologische wie die philosophische Handlungstheorie begreift Handeln im 1 wesentlichen immer noch als intentionales Verhalten. Obwohl damit von Hause aus je individuell und psychisch konstituiert, gelten Handlungen 2 zugleich als Basiseinheiten des Sozialen. 'Sozialisiert' werden sie durch den Einbau sozialer Bezüge in den psychischen Handlungssinn. Diese kommen ins Spiel durch die Orientierung an den Erwartungen oder Handlungen anderer Akteure sowie durch die soziale Prägung individuell verfolgter Handlungsziele und dafür ausgewählter Mittel. Fragt man nach den Bedingungen der Möglichkeit dafür, wie Akteure fremde Erwartungen antizipieren, den Sinn fremder Handlungen erraten und in ihrem Handeln sozialisatorisch geprägt werden können, trifft man auf Kommunikation. Soziales Handeln und Kommunikation erscheinen so als korrelative Begriffe, deren Beziehung zueinander der genaueren Klärung bedarf. Zwei Grundpositionen dazu konkurrieren im soziologischen Theorieangebot: (1) Kommunikation kann als spezifische Form des Handelns gedeutet werden. Sie besteht demnach in der Ausführung von Mitteilungsakten oder Sprechhandlungen, mit denen ein Akteur anderen Akteuren intentional ausgewählte Informationen übermittelt bzw. Interaktionsoffertenanzeigt. Die Spannweite der so angelegten Positionen reicht von informationstheoreti­ schen Übertragungsmodellen bis hin zur Sprechakttheorie und zur Haber­ 3 masschen Theorie kommunikativen Handelns. Oder in der Diktion der sprachanalytischen Philosophie seit Anscombe (1957): als Körperbewegungen und deren Wirkungen, soweit diese intentional unter einer Beschreibung sind. Siehe dazu unten, Kap. 1.4.