Die Bedeutung historischer Vogelnamen - Singvögel: Band 2

تقریباً هر کتابی در مورد پرندگان که تا اوایل قرن بیستم منتشر شد، علاوه بر نام‌های علمی رایج در آن زمان، شامل بسیاری از نام‌های رایج و به اصطلاح بی‌اهمیت بود. نویسنده پیتر برتائو، معلم سابق زیست‌شناسی متخصص در زیست‌شناسی تکاملی و پرنده‌شناسی، چهار دانشمند را انتخاب کرد و نام‌های بی‌اهمیت منتشر شده در آثار علمی آنها را تفسیر کرد:

• لورنتس اوکن (1779-1851) که از سال 1807 تدریس کرد. -1819 در ینا و از 1833 در زوریخ. او نویسنده داعش بود و آخرین تاریخ جامع طبیعی جهان بی جان و جاندار را نوشت.
• فریدریش زیگموند فویگت (1871–1850) نیز پس از جنگ های ناپلئونی که دانشگاه را ویران کرد، در ینا تدریس کرد، اما تمرکز متفاوتی نسبت به اوکن داشت.
• یوهان فردریش نائومان (۱۷۸۰-۱۸۵۷) اهل زیبیگ در آنهالت امروزه پدر پرنده‌شناسی آلمانی به شمار می‌رود. بین سالهای 1822 و 1844 او اثر دوازده جلدی تاریخ طبیعی پرندگان را در آلمان، عمدتاً در سخت ترین شرایط، نوشت.
• آلفرد ادموند برهم (1829-1884) اولین کسی بود که یک اثر جامع را فقط در مورد حیوانات منتشر کرد.

نویسنده بیش از 9000 نام تاریخی پرنده را تفسیر کرده است. توسط این دانشمندان، که می توان آن را به حدود 480 گونه پرنده شناخته شده در آن زمان اختصاص داد که بیشتر آنها بومی بودند.

جلد دوم به پرندگان آوازخوان می پردازد که اکنون به عنوان زیررده ای از پرندگان رهگذر در نظر گرفته می شوند. (Passeriformes). از حدود 190 گونه ای که نام های بی اهمیت آنها در اینجا توضیح داده شده است، برخی نیز در خارج از اروپا، به ویژه در سیبری زندگی می کنند. سبک نوشتاری ساده و پیوسته نه تنها باید متخصصان را تشویق کند، بلکه افراد عادی را نیز که به پرنده‌شناسی علاقه‌مند هستند، تشویق کند تا صفحات را مرور کنند.

Fast jedes bis ins frühe 20. Jahrhundert erschienene Buch über Vögel enthält neben den damals üblichen wissenschaftlichen viele volkstümliche, sogenannte Trivialnamen. Der Autor Peter Bertau, ehemaliger Biologielehrer mit den Schwerpunkten Evolutionsbiologie und Ornithologie, hat vier Wissenschaftler ausgewählt und die in deren wissenschaftlichen Werken veröffentlichten Trivialnamen gedeutet:

• Lorenz Oken (1779–1851) lehrte von 1807–1819 in Jena und ab 1833 in Zürich. Er war Verfasser der Isis und hat die letzte umfassende Naturgeschichte über die unbelebte und belebte Welt geschrieben.
• Auch Friedrich Siegmund Voigt (1871–1850) lehrte nach der Zeit der universitätszerstörenden napoleonischen Kriege in Jena, hatte aber andere Schwerpunkte als Oken.
• Johann Friedrich Naumann (1780–1857) aus dem Anhaltinischen Ziebigk gilt heute als Vater der deutschen Ornithologie. Er verfasste unter meist schwersten Bedingungen von 1822–1844 sein zwölfbändiges Werk Naturgeschichte der Vögel Deutschlands.
• Alfred Edmund Brehm (1829–1884) hat als erster ein umfassendes Werk nur über Tiere veröffentlicht.

Der Autor deutet über 9000 historische Vogelnamen dieser Wissenschaftler, die sich etwa 480 damals bekannten, meist heimischen Vogelarten zuordnen lassen.

Der zweite Band behandelt die Singvögel, die man heute als Unterordnung der Sperlingsvögel (Passeriformes) ansieht. Von den etwa 190 Arten, deren Trivialnamen hier gedeutet werden, leben einige auch außerhalb Europas, vor allem in Sibirien. Der durchweg einfach gehaltene Schreibstil soll nicht nur Spezialisten, sondern auch Laien, die sich für Vogelkunde interessieren, zum blätternden Lesen ermuntern.