Die Athener Und Ihre Graber (1000-300 V. Chr.)

این تک نگاری برای اولین بار بر روی فرم ها، تصاویر و کتیبه های مقبره های آتیک، نگرش آتن به مرگ، تغییر آن در دوره های هندسی، باستانی و کلاسیک (1000-300 قبل از میلاد) و تفاوت اساسی با مسیحی-غربی.
آنچه در سه دوره یکسان می ماند این است که در مورد رستگاری در زندگی پس از مرگ نیست. ژراستانونتون هومری به کار می‌رود: وظیفه زندگان احترام گذاشتن به مردگان و زنده نگه داشتن یاد آنها. طبق این وظیفه زمینی، گورستانی وجود ندارد. مقبره‌ها در خیابان‌های خارج از آتن ردیف می‌شوند تا رهگذران در مقابل آنها توقف کنند و مراسم تانونتون Geras را اجرا کنند.
مقبره‌های هندسی تصاویری از مراسم بزرگداشت مردگان را نشان می‌دهند که بی‌نام هستند. در باستانی، تصویر نام مردگان و همچنین نقوش خاکسپاری که رهگذران را در اجرای ژرا تاننتون درگیر می کند، ظاهر می شود.
در دوره کلاسیک، پلیس قبرهای جنگجوی دسته جمعی را در تخریب برپا می کند. سما گورهای خصوصی، که اکنون عمدتاً محله های خانوادگی هستند، و نقوش قبرها معنای جدید خانواده را نشان می دهند. به نظر می‌رسد که نقش‌های برجسته گورهای مقابل از مرگ خود و دیگران اطلاع دارند و انواع جدیدی از گروه‌های مرده و داغدیده وجود دارد.
این بررسی مردم‌شناختی مقبره‌های آتیک، چیزهای زیادی را درباره آتنی‌های زنده آن‌ها نشان می‌دهد. سال.

DieMonographie arbeitet erstmals an den Formen, Bildern und Inschriften der attischen Grabmäler die Athener Haltung dem Tod gegenüber, ihren Wandel in der geometrischen, archaischen und klassischen Zeit (1000-300 v. Chr.), und den grundsätzlichen Unterschied von der christlich-abendländischen heraus.
Gleich bleibt in den drei Epochen, dass es nicht um die Erlösung im Jenseits geht; es gilt das homerische Geras thanonton: die Pflicht der Lebenden, die Toten zu ehren und die Erinnerung an sie wach zu halten. Dieser diesseitigen Pflicht entsprechend gibt es keine Friedhöfe; die Gräber säumen die Straßen außerhalb Athens, damit Passanten vor ihnen halten und das Geras thanonton vollziehen.
Die geometrischen Gräber zeigen Bilder der rituellen Ehrung des Toten, der namenlos bleibt. Bei den archaischen kommt das benannte Bildnis des Toten auf sowie die Grabepigramme, die die Passanten in eine Performance des Geras thanonton involvieren.
In der Klassik errichtet die Polis kollektive Kriegergräber im demosion Sema. Die privaten Gräber, nun vorrangig Familienbezirke, und die Grabepigramme zeigen die neue Bedeutung der Familie. Die kontrapostischen Grabrelieffiguren wirken wissend um den eigenen Tod und den Tod des Anderen, und es gibt neuartige Gruppen von Toten und Hinterbliebenen.
Diese anthropologische Betrachtung der attischen Grabmäler lässt viel über die lebenden Athener jener Jahre erkennen.