دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
دسته بندی: فلسفه: تفکر انتقادی ویرایش: reprint نویسندگان: Slavoj Žižek سری: ISBN (شابک) : 9781844677139 ناشر: Verso سال نشر: 2011 تعداد صفحات: 144 زبان: English فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) حجم فایل: 11 مگابایت
در صورت تبدیل فایل کتاب Did Somebody Say Totalitarianism? Five Interventions in the (Mis)Use of a Notion به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب آیا کسی گفته توتالیتاریسم؟ پنج مداخله در استفاده (سوء) از یک مفهوم نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
توتالیتاریسم، به عنوان یک مفهوم ایدئولوژیک، همیشه کارکرد استراتژیک دقیقی داشته است: تضمین هژمونی لیبرال دمکراتیک با رد نقد چپ لیبرال دموکراسی به عنوان نقطه مقابل، همزاد، دیکتاتوری های فاشیست راست. کتاب جدید ژیژک به جای ارائه یک توضیح منظم دیگر از تاریخچه این مفهوم، توتالیتاریسم را به شیوه ویتگنشتاینی، به عنوان تار عنکبوت شباهت های خانوادگی، مورد توجه قرار می دهد. با انجام این کار، رواج دیدگاه اجماعی توتالیتاریسم را آشکار می کند، که در آن همواره با یکی از چهار چیز زیر تعریف می شود: هولوکاست به عنوان شر نهایی و شیطانی. گولاگ استالینیستی به عنوان حقیقت ادعایی پروژه انقلابی سوسیالیستی. موج اخیر بنیادگرایی های قومی و مذهبی باید از طریق تساهل چندفرهنگی مبارزه شود. یا ایده ساختارشکنی که ریشه نهایی توتالیتاریسم بسته شدن هستیشناختی اندیشه، انکار شکاف تقلیلناپذیر در وجود انسان است. ژیژک نتیجه میگیرد که شیطان نه در جزئیات آنچه توتالیتاریسم را تشکیل میدهد، بلکه در آن چیزی نهفته است که همین نامگذاری توتالیتر، یعنی خود اجماع لیبرال-دمکراتیک را ممکن میسازد.
Totalitarianism, as an ideological notion, has always had a precise strategic function: to guarantee the liberal-democratic hegemony by dismissing the Leftist critique of liberal democracy as the obverse, the twin, of the Rightist Fascist dictatorships. Instead of providing yet another systematic exposition of the history of this notion, Žižek’s new book addresses totalitarianism in a Wittgensteinian way, as a cobweb of family resemblances. In so doing it reveals the prevalence of the consensus-view of totalitarianism, in which it is invariably defined by one of the following four things: the holocaust as the ultimate, diabolical evil; the Stalinist gulag as the alleged truth of the Socialist revolutionary project; the recent wave of ethnic and religious fundamentalisms to be fought through multiculturalist tolerance; or the deconstructionist idea that the ultimate root of totalitarianism is the ontological closure of thought, the denial of the irreducible gap in human existence. Žižek concludes that the devil lies not so much in the detail of what constitutes totalitarianism but in what enables the very designation totalitarian, the liberal-democratic consensus itself.