دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش:
نویسندگان: Tommaso Landolfi. G. Maccari (editor)
سری: Biblioteca Adelphi
ISBN (شابک) : 8845927172, 9788845927171
ناشر: Adelphi
سال نشر: 2012
تعداد صفحات: 397
زبان: Italian
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 11 مگابایت
در صورت تبدیل فایل کتاب Diario perpetuo به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب دفتر خاطرات همیشگی نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
خاطراتی که نوری از غرور مالیخولیایی یا پیشگویی آزاردهنده را بر سالهای جوانی می افکند. رویارویی های زودگذر که تحت تأثیر قرار می گیرند \"به عنوان چیزی تلخ و غیر محتمل: قمری\". خواستگاری هایی که اگر نگوییم تشنج های ناراحتی و تنهایی، ازدواج هایی که به «سقوط سطل های تحقیر» و خلأ تحمل ناپذیر برجای مانده از فقدان عشق خلاصه می شود، چیزی نیست. خیالهایی که ناگهان شکل میگیرند و بوی مرگ را پخش میکنند، رویاهای شبانه غیرقابل توضیح چهرهی انسانی که در گوشهای از اتاق معلق است و نشتی همیشه در کمین تار و پود ظواهر. وجودهایی که صرفاً با اراده یا شرط بندی پوچ مانند تلاش بیهوده برای مقابله با زمانی که «با اضطراب و ناراحتی ادعا می کند که اتفاق می افتد» به طول می انجامد. عدم امکان یافتن توضیحی که به دنبال آن هستیم و اراده برای مردن \"به عنوان تنها کرامت ممکن، در ته هر مرد\". اینها نقوش جذاب و نگران کننده ای هستند که با خواندن الزویری لندولفی که بین سالهای 1967 تا 1978 در \"کوریره دلا سرا\" ظاهر شد و می بایست - اگر مرگ نویسنده رخ نمی داد - جلدی برای همراهی می ساختیم، بلافاصله ما را جذب می کند. یک سبد حلزون» (1968) و «دل منو» (1978). نثرهای تمسخرآمیز، «داستان های کوتاه بی گناه»، تکه های تلخ خاطره ای که به افسون مطلق لندولفی سپرده شده است که اکنون معتقد است «برای روایت یک داستان به چنین دوزی از جنون نیاز است».
Ricordi che gettano sugli anni della giovinezza una luce di malinconica vanità o di inquietante presagio; fuggevoli incontri che rimangono impressi "come un che di struggente e d'improbabile: di lunare"; corteggiamenti che altro non sono se non convulsioni d'infelicità e solitudine, matrimoni ridotti a "secchi schianti di disprezzo" e l'intollerabile vuoto lasciato dal disamore; fantasie che prendono improvvisamente corpo diffondendo un odore di morte, inspiegabili visioni notturne di un volto umano librato contro un angolo della stanza e la falla sempre in agguato nel tessuto delle apparenze; esistenze che si trascinano per mera forza di volontà o per assurda scommessa come a un tavolo di chemin de fere il vano tentativo di contrastare il tempo che "reclama con ansia ed angoscia accadimenti"; l'impossibilità di trovare il chiarimento che cerchiamo e la volontà di morte "quale unica possibile dignità, in fondo a ciascun uomo". Sono i motivi fascinosi e allarmanti che subito ci afferrano allorché leggiamo gli elzeviri landolfiani apparsi sul "Corriere della Sera" fra il 1967 e il 1978, e che avrebbero dovuto comporre - se non fosse sopraggiunta la morte dello scrittore - un volume da affiancare a "Un paniere di chiocciole" (1968) e "Del meno" (1978). Beffardi pezzi di prosa, "innocenti raccontini", amari frammenti di memoria ai quali è affidato l'assoluto disincanto di un Landolfi che ormai ritiene occorra "una tal quale dose di follia per raccontare una storia".