Diane Arbus's 1960s : auguries of experience

در هر دهه، آثار تعداد بسیار کمی از هنرمندان، الگویی برای درک فرهنگ و ایده های زمان خود ارائه می دهند. عکاس دایان آربوس یکی از این هنرمندان نادر است و در این کتاب فردریک گراس کار آربوس را به لحظه ای که در آن تولید شد و برای اولین بار مشاهده شد بازمی گرداند تا اهمیت گسترده تر آن را برای تحلیل و ترسیم فرهنگ دهه 1960 آشکار کند. در حالی که دیدگاهی منحصر به فرد از زمینه اجتماعی، ادبی و هنری که آربوس در آن کار می کرد ارائه می دهد، او همچنین، شاید برای اولین بار در هر کجا، وسعت و پیچیدگی واقعی دستاورد خود را می سنجد.

گراس آربوس را کمتر می داند. از نظر زندگی‌نامه‌ای که اغلب اسطوره‌سازی می‌شود - یک «سیلویا پلات با دوربین» - اما بیشتر به چگونگی طنین‌اندازی آثارش با پرتره‌های عکاسی، هنر، جریان‌های اجتماعی، موقعیت‌های نظری و ادبیات زمان خود، از رابرت فرانک و ریچارد آودون می‌پردازد. به اندی وارهول و ترومن کاپوتی. او نشان می‌دهد که چگونه به نظر می‌رسد که عکس‌های رشته‌ای او مفاهیم قدیمی عکاسی را به‌عنوان به دام انداختن لایه‌ای از روح سوژه در قاب عکس، تحت اللفظی قرار می‌دهند. برای آربوس، "آگوری ها" - مانند "آگوری های بی گناهی"، انتشار عکس او در سال 1963 در بازار هارپر- این ایده را منتقل می کند که هرکس در عکس او حضور داشته باشد می تواند به مقامی افسانه ای دست یابد.

< این کتاب با تغییر توجه انتقادی از اسطوره‌های زندگی‌نامه آربوس به اسطوره‌سازی هنر او، قدردانی تازه و آگاهانه‌ای از یکی از مهم‌ترین عکاسان قرن بیستم و درک بهتری از دنیایی که او در آن کار می‌کرد به ما می‌دهد. br>

In any decade the work of only a very few artists offers a template for understanding the culture and ideas of their time. Photographer Diane Arbus is one of these rare artists, and in this book Frederick Gross returns Arbus’s work to the moment in which it was produced and first viewed to reveal its broader significance for analyzing and mapping the culture of the 1960s. While providing a unique view of the social, literary, and artistic context within which Arbus worked, he also, perhaps for the first time anywhere, measures the true breadth and complexity of her achievement.

Gross considers Arbus less in terms of her often mythologized biography—a “Sylvia Plath with a camera”—but rather looks at how her work resonates with significant photographic portraiture, art, social currents, theoretical positions, and literature of her times, from Robert Frank and Richard Avedon to Andy Warhol and Truman Capote. He shows how her incandescent photographs seem to literalize old notions of photography as trapping a layer of the subject’s soul within the frame of a picture. For Arbus, “auguries”—as in “Auguries of Innocence,” her 1963 photographic spread in Harper’s Bazaar—conveyed the idea that whoever was present in her photograph could attain legendary status.

By shifting critical attention from the myths of Arbus’s biography to the mythmaking of her art, this book gives us a new, informed appreciation of one of the twentieth century’s most important photographers and a better understanding of the world in which she worked.