Dialectic of Enlightenment

دیالکتیک روشنگری بدون شک تأثیرگذارترین نشریه مکتب نظریه انتقادی فرانکفورت است. این کتاب که در طول جنگ جهانی دوم نوشته شد و به طور خصوصی منتشر شد، در یک نسخه چاپی در آمستردام در سال 1947 منتشر شد. نویسندگان در پیشگفتار می نویسند «آنچه ما قصد انجام آن را داشتیم»، «چیزی کمتر از توضیح دادن دلیل بشریت نبود. به جای وارد شدن به یک حالت واقعاً انسانی، در حال فرورفتن در نوع جدیدی از بربریت است.\"

با این حال این اثر بسیار فراتر از نقد صرف رویدادهای معاصر است. تحولات تاریخی دور، در واقع، تولد تاریخ غرب و خود سوبژکتیویته برون از مبارزه با نیروهای طبیعی، همانطور که در اسطوره ها نشان داده شده است، در طاق گسترده ای به تهدیدکننده ترین تجربیات حال مرتبط است.

کتاب شامل پنج فصل است که در نگاه اول غیر مرتبط به همراه تعدادی یادداشت کوتاه تر. تحلیل‌های مختلف به پدیده‌هایی مانند جدایی علم از زندگی عملی، اخلاق رسمی، ماهیت دستکاری فرهنگ سرگرمی و ساختار رفتاری پارانوئیدی که در یهودستیزی تهاجمی بیان می‌شود، مربوط می‌شود که محدودیت‌های روشنگری را مشخص می‌کند. نویسندگان یک عنصر مشترک در این پدیده ها را درک می کنند، تمایل به خود تخریبی معیارهای هدایت کننده ذاتی در اندیشه روشنگری از ابتدا. آنها با استفاده از تحلیل‌های تاریخی برای روشن ساختن زمان حال، نشان می‌دهند که چرا ترور ناسیونال سوسیالیستی انحرافی از تاریخ مدرن نبود، بلکه ریشه در ویژگی‌های اساسی تمدن غرب داشت.

آدورنو و هورکهایمر خود ویرانگری عقل غربی را مبتنی بر دیالکتیکی تاریخی و سرنوشت ساز بین سلطه بر طبیعت بیرونی و جامعه می دانند. آنها روشنگری را که این حوزه‌ها را از هم جدا می‌کند، به ریشه‌های اسطوره‌ای آن ردیابی می‌کنند. بنابراین، روشنگری و اسطوره، متضادهای آشتی ناپذیری نیستند، بلکه کیفیت هایی هستند که به طور دیالکتیکی واسطه زندگی واقعی و فکری هستند. \"اسطوره از قبل روشنگری است و روشنگری به اسطوره باز می گردد.\" این پارادوکس تز اساسی کتاب است.

این ترجمه جدید بر اساس متن نسخه کامل آثار ماکس هورکهایمر، شامل انواع متنی، تفسیری بر آنها، و بحث سرمقاله ای درباره جایگاه این اثر در توسعه نظریه انتقادی است.

Dialectic of Enlightenment is undoubtedly the most influential publication of the Frankfurt School of Critical Theory. Written during the Second World War and circulated privately, it appeared in a printed edition in Amsterdam in 1947. "What we had set out to do," the authors write in the Preface, "was nothing less than to explain why humanity, instead of entering a truly human state, is sinking into a new kind of barbarism."

Yet the work goes far beyond a mere critique of contemporary events. Historically remote developments, indeed, the birth of Western history and of subjectivity itself out of the struggle against natural forces, as represented in myths, are connected in a wide arch to the most threatening experiences of the present.

The book consists in five chapters, at first glance unconnected, together with a number of shorter notes. The various analyses concern such phenomena as the detachment of science from practical life, formalized morality, the manipulative nature of entertainment culture, and a paranoid behavioral structure, expressed in aggressive anti-Semitism, that marks the limits of enlightenment. The authors perceive a common element in these phenomena, the tendency toward self-destruction of the guiding criteria inherent in enlightenment thought from the beginning. Using historical analyses to elucidate the present, they show, against the background of a prehistory of subjectivity, why the National Socialist terror was not an aberration of modern history but was rooted deeply in the fundamental characteristics of Western civilization.

Adorno and Horkheimer see the self-destruction of Western reason as grounded in a historical and fateful dialectic between the domination of external nature and society. They trace enlightenment, which split these spheres apart, back to its mythical roots. Enlightenment and myth, therefore, are not irreconcilable opposites, but dialectically mediated qualities of both real and intellectual life. "Myth is already enlightenment, and enlightenment reverts to mythology." This paradox is the fundamental thesis of the book.

This new translation, based on the text in the complete edition of the works of Max Horkheimer, contains textual variants, commentary upon them, and an editorial discussion of the position of this work in the development of Critical Theory.