Developments in the Theory and Practice of Cybercartography: Applications and Indigenous Mapping

Cybercartography پارادایم جدیدی برای نقشه ها و نقشه برداری در عصر اطلاعات است. کارتوگرافی سایبری که به عنوان «سازماندهی، ارائه، تجزیه و تحلیل و ارتباط اطلاعات مرجع فضایی در طیف گسترده ای از موضوعات مورد علاقه جامعه» تعریف می شود، در قالبی تعاملی، پویا، چندحسی با استفاده از رابط های چندرسانه ای و چندوجهی ارائه می شود.

توسعه‌ها در تئوری و عمل سایبر کارتوگرافی: کاربردها و نقشه‌برداری بومی برخی از پیشرفت‌های اخیر در تئوری و عمل کارتوگرافی سایبری و تغییرات اساسی که از زمان ایجاد شده است را بررسی می‌کند. چاپ اول در سال 2005 منتشر شد. این مقاله به بررسی عناصر اصلی کارتوگرافی سایبری ادامه می دهد و بر اهمیت تعامل بین تئوری و عمل در توسعه پارادایم که فراتر از مفهوم سیستم های اطلاعات جغرافیایی و علم اطلاعات جغرافیایی است تأکید می کند. هفت عنصر اصلی کارتوگرافی سایبری که در ویرایش اول بیان شد با شش ایده کلیدی تکمیل شده است و تعریف کارتوگرافی سایبری بسط و گسترش یافته است. شیوه جدید نقشه برداری دانش سنتی در مشارکت با مردم بومی منجر به درک نظری جدید و همچنین اطلس های سایبری کارتوگرافی نوآورانه شده است. این جلد با بیش از 90٪ محتوای جدید و تجدید نظر شده، نتیجه یک تلاش تیمی چند رشته ای است و از نظرات شرکای دولت، صنعت و سازمان های غیر دولتی بومی بهره برده است.

• روابط بین کارتوگرافی سایبری و جغرافیای بحرانی را برجسته می کند
• چندین اطلس کارتوگرافی سایبری جدید را که با همکاری گروه های Inuit و First Nations تولید شده اند ترکیب می کند
• نمایش های قانونی، اخلاقی , رضایت و پیامدهای خط مشی نقشه برداری دانش محلی و سنتی
• دارای یک وب سایت همراه تعاملی است که حاوی پیوندهایی به سایت های مرتبط، تصاویر و تصاویر رنگی اضافی، به علاوه اطلاعات مهم برای ثبت عناصر پویا و تعاملی کارتوگرافی سایبری است: http ://booksite.elsevier.com/9780444627131/

Cybercartography is a new paradigm for maps and mapping in the information era. Defined as ''the organization, presentation, analysis and communication of spatially referenced information on a wide variety of topics of interest to society,'' cybercartography is presented in an interactive, dynamic, multisensory format with the use of multimedia and multimodal interfaces.

Developments in the Theory and Practice of Cybercartography: Applications and Indigenous Mapping examines some of the recent developments in the theory and practice of cybercartography and the substantial changes which have taken place since the first edition published in 2005. It continues to examine the major elements of cybercartography and emphasizes the importance of interaction between theory and practice in developing a paradigm which moves beyond the concept of Geographic Information Systems and Geographical Information Science. The seven major elements of cybercartography outlined in the first edition have been supplemented by six key ideas and the definition of cybercartography has been extended and expanded. The new practice of mapping traditional knowledge in partnership with indigenous people has led to new theoretical understanding as well as innovative cybercartographic atlases. Featuring more than 90% new and revised content, this volume is a result of a multidisciplinary team effort and has benefited from the input of partners from government, industry and aboriginal non-governmental organizations.

• Highlights the relationship between cybercartography and critical geography
• Incorporates several new cybercartographic atlases produced in cooperation with Inuit and First Nations groups
• Showcases legal, ethical, consent and policy implications of mapping local and traditional knowledge
• Features an interactive companion web site containing links to related sites, additional color images and illustrations, plus important information to capture the dynamic and interactive elements of cybercartography: http://booksite.elsevier.com/9780444627131/