Design of Master Agreements for OTC Derivatives

من اولین بار هنگام نوشتن پایان نامه دیپلم خود در مورد اندازه گیری ریسک اعتباری مشتقات OTC زمانی که دانشجوی اقتصاد در دانشگاه بن بودم، با موضوع مستندات مشتقات مواجه شدم. علیرغم این واقعیت که طراحی اوراق بهادار سالهاست که حوزه تحقیقاتی در اقتصاد بوده است و علیرغم استفاده گسترده از اسناد مشتقه در عمل مالی، وظیفه طراحی قراردادها برای معاملات مشتقه در تئوری مالی مورد توجه قرار نگرفته است. تنها چیزی که کنجکاوی من را برانگیخت این بود که دو طرف با منافع معمولاً متضاد، یعنی ناظران بانکی و لابی صنعت بانکداری، به اتفاق آرا استفاده از برخی مقررات را در قراردادهای استاندارد شده به نام موافقت نامه های اصلی تأیید می کنند. آیا این مقررات کارایی قبلی قراردادها را برای همه طرف های درگیر افزایش می دهد؟ من در واقع تحقیق خود را با انتظار یافتن پشتیبانی از باورهای رایج در مورد کارآمدی یا ناکارآمدی برخی مقررات آغاز کردم و از به دست آوردن نتایجی که با خرد متعارف در تضاد بود شگفت زده شدم. من به شدت توصیه می کنم از استفاده از این نتایج در هر بحث سیاسی در مورد اسناد مشتقات خودداری کنید. آنها در یک مدل بسیار سبک با برخی مفروضات محدود کننده به دست آمدند. این کار باید بیشتر به عنوان تلاشی برای رسمی کردن بحث در مورد مستندات مشتقات و به چالش کشیدن این مفهوم که برخی مقررات عموماً از قبل کارآمد هستند تلقی شود. همچنین دعوتی است از همه کسانی که از استفاده از برخی مفاد در موافقت نامه های اصلی حمایت می کنند تا استدلال های خود را رسمی کنند و نسبت اقتصادی پشت این مفاد را توضیح دهند.

I first came across the issue of derivatives documentation when writing my diploma thesis on measuring the credit risk ofOTC derivatives while I was an economics student at the University of Bonn. Despite the fact that security design has been an area of research in economics for many years and despite the widespread use of derivatives documentation in financial practice, the task of designing contracts for derivatives transactions has not been dealt with in financial theory. The one thing that aroused my curiosity was that two parties with usually opposing interests, namely banking supervisors and the banking industry's lobby, unanimously endorse the use ofcertain provisions in standardized contracts called master agreements. Do these provisions increase the ex ante efficiency of contracts for all parties involved? I actually began my research expecting to find support for the widely held beliefs about the efficiency or inefficiency of certain provisions and was sur­ prised to obtain results that contradicted the conventional wisdom. I would strongly advise against using these results in any political debate on deriva­ tives documentation. They were obtained within a highly stylized model with some restrictive assumptions. This work should rather be seen as an attempt to formalize the discussion on derivatives documentation and to challenge the notion that certain provisions are generally ex ante efficient. It is also an invitation to all those advocating the use of certain provisions in master agreements to formalize their arguments and to explain the economic ratio­ nale behind these provisions.