Des ravins au bout des lèvres: essai poétique

در این مجموعه، دانیل اچ. دوگاس با موضوعی جذاب، حافظه و فراموشی دست و پنجه نرم می‌کند، در زمانی که مفاهیم ذخیره و تداوم اطلاعات در iNuage بزرگ ناپدید می‌شوند. او یک پروژه شعر بلندپروازانه را مطرح می‌کند که دانش، روایت و اتوماتیسم را با هم ترکیب می‌کند. حشرات کتاب‌خواری که صندوق‌های آرشیوی و بنابراین نشانه‌های بشریت را تهدید می‌کنند. مفهوم حافظه مطلق و ایجاد خاطرات مصنوعی. ظاهر عکاسی، فناوری حافظه نیز به عنوان پایه ای برای کتاب عمل می کند.

نسخه خطی به دو مکان تقسیم شده است. اولین مورد به آگوست دتر، اولین بیمار مبتلا به بیماری آلزایمر اختصاص دارد. مکان دوم که به ملویل دیویی اختصاص دارد شامل 10 متن است که بر اساس شبکه طبقه بندی اعشاری ساخته شده است.

Dans ce recueil, Daniel H. Dugas se coltaille à un sujet passionnant, la mémoire et l'oubli, au moment où les notions de stockage et de pérennité de l'information se volatilisent dans le grand iNuage. Il met de l'avant un ambitieux projet de poésie, qui allie érudition, narration et automatismes.

Sont conviés à la rencontre les trous laissés béants alors que la maladie d'Alzheimer s'installe ; les insectes bibliophages qui menacent les fonds d'archives et donc les repères de l'humanité ; la notion de mémoire absolue et la création de mémoires artificielles. L'apparition de la photographie, technologie du souvenir, sert également de point d'appui au livre.

Le manuscrit est divisé en deux lieux. Le premier est dédié à Auguste Deter, la première patiente à avoir reçu un diagnostic de la maladie d'Alzheimer. Le second lieu, dédié à Melvil Dewey, comprend 10 textes construits selon la grille de la classification décimale qu'il a développée.