Derrida and Textual Animality: For a Zoogrammatology of Literature

دریدا و جانوران متنی: برای زئوگراماتولوژی ادبیات آنچه را که در علوم انسانی به عنوان «مسئله حیوان» شناخته شده است، تحلیل می کند. ، در رابطه با متون ادبی. رودولفو پیسکورسکی در بحث جاری در مورد غیرانسان و بازنمایی آن در ادبیات دخالت می کند و با بازنگری و احیای اندیشه پساساختارگرایانه دریدا و «چرخش زبانی» در برابر رویکردهای روش شناختی ماتریالیستی رایج در این زمینه مقاومت می کند. این کتاب بر کارهای اولیه دریدا تمرکز دارد تا رویکردهای ساختارشکنانه به ادبیات را برای نظریه و عمل نقد ادبی که به مسئله حیوان می‌پردازد، با این استدلال که متون مانند حیوانات هستند و حیوانات مانند متون ضروری هستند، چارچوب بندی کند. در حالی که نوشته‌های متأخر دریدا به دلیل تمرکز آشکار آن بر حیوانیت، اخلاق، و غیرانسان مورد استقبال محققان مطالعات حیوانی قرار گرفته است، پیسکورسکی ارزش اضافی این متون اولیه دریدی را برای حوزه مطالعات ادبی حیوانات با پیشنهاد خوانش‌های زئوگراماتولوژیک دقیق نشان می‌دهد. متن‌های فروید، کلاریس لیسپکتور، تد هیوز و دارن آرنوفسکی، در حالی که با متفکرانی مانند باتلر، کریستوا، ژنت، دلوز و گاتاری، و آتریج گفتگو می‌کنند.

Derrida and Textual Animality: For a Zoogrammatology of Literature analyses what has come to be known, in the Humanities, as ‘the question of the animal’, in relation to literary texts. Rodolfo Piskorski intervenes in the current debate regarding the non-human and its representation in literature, resisting popular materialist methodological approaches in the field by revisiting and revitalising the post-structuralist thought of Derrida and the ‘linguistic turn’. The book focuses on Derrida’s early work in order to frame deconstructive approaches to literature as necessary for a theory and practice of literary criticism that addresses the question of the animal, arguing that texts are like animals, and animals are like texts. While Derrida’s late writings have been embraced by animal studies scholars due to its overt focus on animality, ethics, and the non-human, Piskorski demonstrates the additional value of these early Derridean texts for the field of literary animal studies by proposing detailed zoogrammatological readings of texts by Freud, Clarice Lispector, Ted Hughes, and Darren Aronofsky, while in dialogue with thinkers such as Butler, Kristeva, Genette, Deleuze and Guattari, and Attridge.