Dermatology

درماتولوژی موضوع جذابی است. این جمله ای است که ممکن است از یک متخصص پوست انتظار داشته باشید، اما دلیل آن چیست؟ این یک تخصص بسیار بالینی است و تکنیک های پیچیده تشخیص در مقایسه با مهارت های بالینی در درجه دوم اهمیت قرار دارند. پوست نه تنها به عنوان اندامی با عملکردهای فیزیولوژیکی حیاتی، بلکه به عنوان پرچمی که به وسیله آن با دنیای خارج ارتباط برقرار می کند، مهم است. یک پوست عالی مورد نظر همه است و صنعت لوازم آرایشی چند میلیون پوندی بر این آرزو استوار است. بنابراین بیماری پوستی به تناسب اختلالات عملکردی که آسیب شناسی ایجاد می کند، بر روی مبتلایان فشار وارد می کند. عقده "جذامی" مکرر است و ممکن است از تماس اجتماعی و جنسی به دلیل خجالت ایجاد شده اجتناب شود. همچنین به راحتی می توان از نقش علائم فیزیکی پوستی در تشخیص اختلالات داخلی چشم پوشی کرد. حتی عوامل ساده ای مانند رنگ پریدگی کم خونی، انسداد صفراوی یا به طور ساده، سن و جنس بیمار بلافاصله از روی علائم قابل مشاهده در پوست تشخیص داده می شوند. مانند بسیاری از اندام‌های دیگر، پوست مجموعه محدودی از واکنش‌ها دارد، اما این واکنش‌ها می‌توانند در بیماران در هر سنی اتفاق بیفتند، که با هم در تعداد تقریباً نامتناهی جایگشت ترکیب شده‌اند. از این رو جذابیتی که در بالا به آن اشاره شد. تخمین زده شده است که 10٪ از مشاوره با پزشکان عمومی به دلیل یک مشکل پوستی است و بنابراین دانش کاری درماتولوژی برای هر کسی که تماس بالینی منظم با بیماران دارد ضروری است.

Dermatology is a fascinating subject. This is a statement you might expect from a dermatologist, but what is the justification? It is a highly clinical specialty and sophisticated techniques of diagnosis are very much of secondary importance compared with clinical skills. The skin is important not only as an organ with vital physiological functions but also as a flag by which we communicate with the outside world. A perfect skin is desired by all, and upon this wish is based the multi-million pound cosmetics industry. Skin disease therefore places a strain on sufferers out of proportion to the disturbances in function which the pathology produces. A "leper" complex is frequent, and social and sexual contact may be shunned because of the embarrassment caused. It is also easy to overlook the contribution that cutaneous physical signs make towards diagnoses of internal disorders. Even straightforward factors such as the pallor of anaemia, the icterus of biliary obstruction or, quite simply, the age and sex of the patient are recognised immediately from visible signs in the skin. Like most other organs the skin has a limited repertoire of reactions, but these can occur in patients of all ages, combined together in an almost infinite number of permutations; hence the fascination referred to above. It has been estimated that 10% of consultations with general practioners are because of a skin-related problem, and therefore a working knowledge of dermatology is essential for anyone who has regular clinical contact with patients.