Dermatoglyphics in Medical Disorders

پوست نوک انگشتان و سطوح کف دست و کف پا انسان صاف نیست. توسط برآمدگی های عجیب شیار شده است که پیکربندی های مختلفی را تشکیل می دهند. این پیکربندی های پشته برای هزاران سال توجه افراد غیر روحانی را به خود جلب کرده است. آنها همچنین علاقه جدی دانشمندان را برای بیش از سه قرن برانگیخته اند. بیدلو آناتومیست در قرن هفدهم توصیفی از جزئیات برجستگی ارائه کرد. از آن زمان، اطلاعات اضافی توسط انسان شناسان، زیست شناسان و متخصصان ژنتیک اضافه شده است. در قرن گذشته، این واقعیت که پیکربندی‌های برآمدگی هر فرد منحصر به فرد است، به‌عنوان وسیله‌ای برای شناسایی شخصی به‌ویژه توسط مقامات مجری قانون مورد استفاده قرار گرفته است. علاقه گسترده پزشکی به برجستگی‌های اپیدرمی تنها در چند دهه گذشته ایجاد شد، زمانی که آشکار شد بسیاری از بیماران مبتلا به ناهنجاری‌های کروموزومی تشکیل‌های برآمدگی غیرمعمول دارند. بنابراین، بازرسی برجستگی‌های پوستی، نوید داد که وسیله‌ای ساده و ارزان برای تعیین اینکه آیا یک بیمار خاص نقص کروموزومی دارد یا خیر. با این حال، به دلیل تنوع ذاتی تنظیمات برآمدگی پوست، این وعده تنها تا حدی محقق شد. می‌توان نتیجه‌گیری در مورد نرمال‌های برجستگی شکم در گروه‌های بیماران انجام داد، اما نه همیشه در یک فرد معین. بیماران و پزشکان تا حدودی از ارزش بالینی مطالعه برجستگی ها ناامید شدند.

The skin on the fingertips and palmar and plantar surfaces of man is not smooth. It is grooved by curious ridges, which form a variety of configurations. These ridge configurations have attracted the at­ tention of laymen for millenia. They have also evoked the serious interest of scientists for more than three centuries. The anatomist Bidloo provided a description of ridge detail in the seventeenth cen­ tury. Since then, additional information has been added by anthro­ pologists, biologists, and geneticists. For the last century, the fact that each individual's ridge configurations are unique has been uti­ lized as a means of personal identification especially by law enforce­ ment officials. Widespread medical interest in epidermal ridges de­ veloped only in the last several decades when it became apparent that many patients with chromosomal aberrations had unusual ridge formations. Inspection of skin ridges, therefore, promised to provide a simple, inexpensive means for determining whether a given patient had a particular chromosomal defect. However, the promise was only partially fulfilled because of the inherent variability of skin ridge configurations. It was possible to draw conclusions about ridge ab­ normalities in groups of patients but not always in a given individual. Patients and clinicians became somewhat disenchanted with the clinical value of studying ridges.