Der Verlauf in der Klinischen Psychotherapie: Probleme und Möglichkeiten einer objektivierenden Psychodiagnostik des Behandlungsverlaufs bei stationär psychotherapeutisch behandelten Patienten mit Organfunktionsstörungen und psychosomatischen Erkrankungen

این کار، که حاوی عصاره‌های متعدد و بسیار وقت‌گیر معاینات، پرس و جوها و محاسبات روانشناختی فردی است، نتیجه یک "کار تیمی" واقعی است. همکاری نزدیک بین موسسه روانشناسی و شخصیت شناسی در دانشگاه فرایبورگ دپارتمان کاربردی آن و کلینیک دانشگاه پزشکی فرایبورگ نه تنها روانشناسی بالینی را به یک بخش کاملاً یکپارچه و ضروری از کار روان تنی در عمل درمانی تبدیل کرده است، بلکه این امکان را برای بسیاری از کارمندان فراهم کرده است تا بر روی تحقیقات ارائه شده در اینجا در عنوان و متن ذکر شده کار کنند. - تشکر ویژه من و کارمندانم از رئیس محترممان، پروفسور دکتر دکتر hc 1. HEILMEYER برای حمایت مداوم و سخاوتمندانه از نگرانی روان تنی و همچنین از پروفسور دکتر HILDEGARD HILTMANN و پروفسور دکتر R. HEISS برای همکاری خوب، قابل اعتماد و دوستانه. تحقیقات بدون حمایت Deutsche Forschungsgemeinschaft، Bad Godesberg ممکن نبود. در پایان از سردبیران این سلسله نشریات به ویژه استاد دکتر دکتر تشکر می کنم. M. MÜLLER، Bern، و Springer-Verlag: شکی نیست که چاپ کردن مستلزم خطر است: بررسی ها به نتیجه ای منتهی نشد که به کلینیک کمک عملی شود، برای مثال شما روش هایی را پیشنهاد می کنید که با آن اثرات روان درمانی را می توان به روشی مفید "عینیت" کرد. - نتیجه واقعی شامل ملاحظات روش - انتقادی است که به نظر من مبنایی برای توسعه بیشتر سازنده با هدف تمرین است.

Diese Arbeit, die den Extrakt zahlreicher, sehr zeitraubender psychodiagnostischer Einzeluntersuchungen, Enqueten und Berechnungen enthält, ist das Ergebnis eines echten »Team-Works". Die enge Zusammenarbeit zwischen dem Institut für Psycho­ logie und Charakterologie der Universität Freiburg, dessen angewandter Abteilung und der Medizinischen Universitäts-Klinik Freiburg hat nicht nur in der therapeuti­ schen Praxis die klinische Psychologie zum fest integrierten und unentbehrlichen Bestandteil der psychosomatischen Arbeit werden lassen; sie ermöglichte auch den Einsatz vieler Mitarbeiter im Rahmen der hier vorgelegten Untersuchungen. Allen Beteiligten - sie sind in Titel und Text genannt - gilt mein Dank. Besonderen Dank schulden meine Mitarbeiter und ich unserem verehrten Chef, Herrn Professor Dr. Dr. h. c. 1. HEILMEYER für die stete, großzügige Förderung des psychosomatischen Anliegens sowie Frau Professor Dr. HILDEGARD HILTMANN und Herrn Professor Dr. R. HEISS für die schöne, vertrauensvolle und freundschaftliche Zusammenarbeit. ­ Ohne Unterstützung durch die Deutsche Forschungsgemeinschafl:, Bad Godesberg, wären die Untersuchungen nicht durchführbar gewesen. Schließlich danke ich den Herausgebern dieser Schrifl:enreihe, insbesondere Herrn Professor Dr. M. MÜLLER, Bern, und dem Springer-Verlag: Zweifellos ist mit der Druck­ legung ein Wagnis verbunden: Die Untersuchungen haben nämlich nicht zu einem Ergebnis geführt, das es ermöglichen würde, der Klinik schon praktische Hilfen an die Hand zu geben, ihr etwa Methoden vorzuschlagen, mit denen in handlicher Weise die Einwirkung der Psychotherapie »objektiviert" werden könnte. - Das eigentliche Ergebnis besteht in den methodenkritischen Erwägungen, die meines Erachtens eine Basis für eine konstruktive und auf die Praxis zielende Weiterentwicklung darstellen.