Der Stoffwechsel II

اگر عناصر کمیاب از نظر فیزیولوژیکی مهم در کنترل تخمیر نقش داشته باشند، عرضه بیش از حد فلزات سنگین باید منجر به اختلالات تخمیر یا اختلالات عملکردی بستر شود که سپس به صورت مسمومیت ظاهر می شود. این در درجه اول برای فلزات سنگین اعمال می شود، که میل ترکیبی بیشتری برای زیرلایه نسبت به عنصر فیزیولوژیکی دارند. با استفاده از مدل پروتئین، می توان نشان داد که آهن را می توان با مس در نسبت های مولی ثابت جایگزین کرد و همچنین رابطه مشابهی بین مس و کبالت وجود دارد. با این حال، این آزمایش اساسی که با یک پروتئین خاص انجام شده است، نمی تواند به بسترهای خاص منتقل شود. سرب z. B. نمی تواند جایگزین آهن هموگلوبین شود، اما ذخیره آهن را در حلقه پورفین به روشی هنوز ناشناخته مهار می کند. از سوی دیگر، فرض بر این است که کبالت، که ارتباط نزدیکی با آهن دارد، می تواند جایگزین آهن هموگلوبین شود، البته نه از نظر عملکرد. جایگزینی آهن کاتالاز توسط کبالت با فعال سازی کاتالاز با قطعیت ثابت شده است. در نتیجه، قابلیت تعویض فلزات سنگین تابعی از ماهیت خاص فلز و واکنش دهنده است. به طور کلی قوانین معتبر نمی توانند وضع شوند. شرط لازم برای اثر فلزات سنگین وجود به شکل فعال و قابل جذب است. فلزات سنگین وارد شده از راه روده فقط در صورتی جذب می شوند که در دستگاه روده به شکل محلول و یونیزه شوند به صورت کاتیون. فلزات سنگین در کمپلکس آنیونی هیچ اثر فلز سنگینی ندارند. فلزات خالص و ریز توزیع شده، حتی به شکل کلوئیدی، همیشه جذب می شوند. جذب در نقاط مختلف صورت می گیرد.

Wenn den physiologisch bedeutsamen Spurenelementen ein Anteil an der Fermentsteuerung zugesprochen wird, so muß eine übermäßige Zufuhr von Schwermetallen zu Fermentstörungen bzw. Funktionsstörungen des Substrates führen, die dann als Vergiftung imponieren. Das gilt in erster Linie für Schwer­ metalle, die zum Substrat eine größere Affinität haben als das physiologische Element. Am Eiweißmodell ließ sich zeigen, daß sich Eisen durch Kupfer in fest­ gelegten molaren Verhältnissen verdrängen läßt, daß auch zwischen Kupfer und Kobalt eine derartige Beziehung besteht. Dieser Grundversuch, angestellt mit un­ spezifischem Eiweiß, läßt sich allerdings nicht auf spezifische Substrate über­ tragen. Blei z. B. kann Hämoglobineisen nicht ersetzen, hemmt aber auf noch unbekannte Weise die Eiseneinlagerung in den Porphinring. Für das dem Eisen eng verwandte Kobalt dagegen wird vermutet, daß es das Hämoglobineise- wenn auch nicht funktionell - ersetzen kann. Ziemlich sicher ist der Ersatz des Katalaseeisens durch Kobalt unter Katalaseaktivierung nachgewiesen. Daraus ergibt sich, daß die gegenseitige Ersetzbarkeit der Schwermetalle eine Funktion der spezifischen Eigenart des jeweiligen Metalls und des Reaktions­ partners ist. Allgemeingültige Gesetzmäßigkeiten lassen sich also nicht auf­ stellen. Voraussetzung der Schwermetall wirkung ist das Vorliegen in aktiver und resorbierbarer Form. Enteral gegebene Schwermetalle werden nur resorbiert, wenn sie im Intestinaltrakt in löslicher Form und als Kation ionisiert auftreten. Schwermetalle im anionischen Komplex haben keine Schwermetallwirkung. Die reinen fein verteilten Metalle auch in kolloidaler Form werden immer resorbiert. Die Resorption erfolgt an verschiedenen Stellen.