Der Risikopatient in der Anästhesie: 1.Herz-Kreislauf-System

برای این کارگاه نیز موضوعی با شخصیت و علاقه میان رشته ای انتخاب کرده ایم. مشارکت‌های فردی دانش پایه‌ای را که برای آموزش و آموزش بیشتر لازم است یا باید تکمیل شود را منتقل می‌کند.در بحث، سعی شده است مشکلات به‌ویژه فعلی از دیدگاه رشته‌های مختلف پزشکی درگیر در کارگاه روشن شود و در نهایت توصیه‌هایی برای پذیرش بالینی در این کارگاه با تجزیه و تحلیل عوامل خطر که برای دوره حین و بعد از عمل، انتخاب درمان قبل یا اصلاحی و در نهایت برای انتخاب روش بیهوشی و درمان بخش بعد از عمل مهم هستند، شروع کردیم. . در کارگاه های برنامه ریزی شده بعدی به عوامل خطر ناشی از اختلالات عملکرد تنفسی و متابولیسم خواهیم پرداخت. بیمار تحت یک برنامه معاینه گسترده تر قرار می گیرد تا تشخیص های متمایز را امکان پذیر کند و در نتیجه اندیکاسیون واضح و بهتری برای جراح ایجاد کند. هنگامی که تشخیص داده شد و شکی وجود ندارد که مداخله جراحی ضروری است، اغلب تنها چند ساعت باقی می ماند، حتی با جراحی انتخابی، برای تجزیه و تحلیل عوامل خطر یا حتی پیش از درمان بیماری های همراه. تا کنون، تمام اقدامات قبلی اساساً با هدف درمان بیماری زمینه‌ای بوده است که باید از طریق جراحی درمان شود، اما نه ارگانیسمی که حاوی این بیماری زمینه‌ای است و اکنون قرار است بیهوش شود و عمل شود.

Wir haben auch für dieses Workshop ein Thema von interdisziplinärem Charakter und Interesse ausgewählt. Die einzelnen Beiträge vermitteln das für die Weiter- und Fort­ bildung notwendige oder zu ergänzende Grundlagenwissen, in der Diskussion wird der Versuch unternommen, die besonders aktuellen Probleme aus der Sicht der ver­ schiedenen am Workshop beteiligten medizinischen Fachgebiete zu beleuchten und schließlich Empfehlungen für die klinische Praxis zu geben. In diesem Workshop haben wir mit der Analyse der Risikofaktoren begonnen, die für den intra- und postoperativen Verlauf, die Auswahl einer Vor- oder Korrekturbehand­ lung, schließlich aber auch für die Auswahl des Anästhesieverfahrens und die Therapie des postoperativen Abschnittes Bedeutung haben. In weiteren geplanten Workshops werden wir uns den Risikofaktoren zuwenden, die aus Störungen der Atemfunktion und des Stoffwechsels resultieren. Der Patient wird einem immer umfangreicher werdenden Untersuchungsprogramm unterzogen, um eine differenzierte Diagnostik zu ermöglichen und damit eine klare und bessere Indikationsstellung für den Operateur zu erarbeiten. In dem Augenblick, in dem die Diagnose feststeht und kein Zweüel an der Notwendigkeit einer chirur­ gischen Intervention gegeben ist, bleiben aber selbst bei Wahleingriffen in vielen Fällen nur noch wenige Stunden, um die Risikofaktoren zu analysieren oder gar Begleitkrankheiten vorzubehandeln. Alle vorausgehenden Maßnahmen sind also bisher im wesentlichen auf das operativ anzugehende Grundleiden, nicht aber auf den Organismus ausgerichtet, der dieses Grundleiden beinhaltet und der nun einer Narkose und Operation zugeführt werden soll.