Der Neorealismus in der internationalen Politik: Eine wissenschaftstheoretische Analyse

در رشته روابط بین‌الملل، تقریباً بیش از هر حوزه دیگری از علوم اجتماعی به اتفاق آرا پذیرفته شده است که بخش‌های بزرگی از ابزارهای نظری موجود را تنها می‌توان تا حد محدودی برای توضیح پدیده‌های تجربی مورد استفاده قرار داد. با وجود ضعف های شناخته شده و راهبردهای مصون سازی آشکار «سازندگان نظریه»، نظریه های سیاست بین الملل به ندرت در معرض آزمون کیفیت علمی-نظری قرار می گیرند. توماس وگت با استفاده از مثال برنامه پژوهشی نئورئالیستی نشان می دهد که چگونه می توان چنین بررسی از نظریه های سیاست بین الملل را انجام داد. سوال اصلی این است که آیا برنامه تحقیقاتی مورد بررسی پیش رونده است یا دارای ویژگی تخریبی است.

In der Disziplin der Internationalen Beziehungen wird so einmütig wie in kaum einem anderen Bereich der Sozialwissenschaften zugegeben, dass große Teile des zur Verfügung stehenden theoretischen Instrumentariums nur bedingt zur Erklärung empirischer Phänomene nutzbar sind. Trotz bekannter Schwächen und offenkundiger Immunisierungsstrategien der "Theoriekonstrukteure" werden Theorien der internationalen Politik nur selten einer wissenschaftstheoretisch geleiteten Qualitätsprüfung unterzogen. Thomas Vogt zeigt am Beispiel des neorealistischen Forschungsprogramms, wie eine solche Prüfung von Theorien der internationalen Politik durchgeführt werden kann. Im Mittelpunkt steht die Frage, ob das untersuchte Forschungsprogramm progressiv voranschreitet oder einen degenerativen Charakter aufweist.