Der Islam und der Westen: Sozialpsychologische Aspekte einer Inszenierung

به نظر می‌رسد که بحث‌های پیرامون رابطه بین مسلمانان و غیرمسلمانان چرخه‌های اقتصادی مختلفی را دنبال می‌کنند. زمانی که یک رویداد به کمبودهای احتمالی روابط اشاره می کند، بحث ها شتاب بیشتری می گیرد، این رویداد به طور گسترده در رسانه ها گزارش می شود و به یک رویداد کلیدی تبدیل می شود. چگونه می توان با چنین اتفاقاتی تضاد «اسلام» و «غرب» را صحنه سازی کرد؟ کتاب به این سوال می پردازد. به نظر می رسد استفاده صحنه ای و نمایشی از نمادها، استعاره ها و اسطوره ها ابزاری اثبات شده برای برآورده ساختن انتظارات مخاطب با تولیدات ضد اسلامی یا ضد غربی باشد. استدلال صحنه‌ای «تروریسم اسلامی» ظاهراً برای فعال کردن افسانه‌های مسلمانان که همه خواهان جهاد هستند کافی است. کاریکاتور جنجالی محمد یا ویدئوی تهمت آمیز درباره پیامبر "تصویر" بدخواهی "غربی" را ارائه می دهد که دیگر نیازی به توجیه ندارد. در برابر پس‌زمینه یافته‌های تجربی متعدد، فرآیندهای روانی-اجتماعی و پیامدهای چنین مرحله‌بندی‌ها تحلیل می‌شوند. در پایان این سوال وجود دارد که "آیا چیز مهمتری وجود ندارد؟" و یک توصیه "از این تله صحنه سازی خارج شوید و یک بازی جدید و بهتر شروع کنید."

Die Debatten um die Beziehungen zwischen Muslimen und Nicht-Muslimen scheinen diversen Konjunkturkurven zu folgen. Aufschwung erfahren die Debatten dann, wenn ein Ereignis auf mögliche Beziehungsdefizite hinweist, dieses Ereignis medial weit verbreitet und zu einem Schlüsselereignis wird. Wie gelingt es, mit derartigen Ereignissen den Widerstreit zwischen „dem Islam“ und „dem Westen“ zu inszenieren? Mit dieser Frage beschäftigt sich das Buch. Probate Mittel, um mit antiislamischen oder antiwestlichen Inszenierungen die Erwartungen eines Publikums zu treffen, scheint der inszenierte und dramatisierte Einsatz von Symbolen, Metaphern und Mythen zu sein. Die inszenierte Argumentation vom „islamischen Terrorismus“ reicht offenbar, um die Mythen von den Moslems, die alle den Jihad wollen, zu aktivieren. Die skandalträchtige Mohammed-Karikatur oder ein Schmähvideo über den Propheten liefern das „Bild“ von der „westlichen“ Bosheit, die nicht mehr begründet werden muss. Vor dem Hintergrund zahlreicher empirischer Befunde werden die sozialpsychologischen Prozesse und Folgen derartiger Inszenierungen analysiert. Am Ende stehen die Frage „Gibt es nichts Wichtigeres?“ und eine Empfehlung „Aussteigen aus dieser Inszenierungsfalle und ein neues, besseres Spiel beginnen.“