Der gitterlose Käfig: Wie unser Gehirn die Realität erschafft

عصب آناتومی کلاسیک هنگام تلاش برای ارائه توضیحی برای قوانین شناخت، رفتار، حافظه و احساسات شکست خورد. بنابراین، یک شکاف ذهن و بدن دکارتی درست از طریق عصب‌شناسی و روان‌پزشکی جریان دارد، که اکنون با بینش‌های عصبی زیست‌شناختی جدید همسطح شده است. نویسنده درکی با جهت گیری آناتومیک و نوروفیزیولوژیک از احساسات، تمایلات جنسی، اطمینان فریبنده حافظه و شایستگی ظاهری زبان، و همچنین از تمایلات سفت و سخت برنامه ریزی و رفتار منطقی ما ایجاد می کند. نگاه کردن به زندگی در سلامت و بیماری از این منظر به این معنی است که مغز خود و عملکردهای آن را بهتر بشناسیم و متوجه شویم که این مغز مرزهای مجازی - یک قفس میله‌دار - در اطراف فضای زندگی ما، اطراف واقعیت ما ایجاد می‌کند که به نظر می‌رسد. واقعی است که کسی به فکر عبور آنها به یک آزادی جدید نیست.

Die klassische Neuroanatomie scheiterte am Versuch, eine Erklärungsbasis für die Gesetzmäßigkeiten von Kognition, Verhalten, Erinnerung und Emotion zu schaffen. Eine Cartesianische Geist-Körper-Kluft verläuft daher mitten durch die Neurologie und Psychiatrie, die erst jetzt mit neuen neurobiologischen Einsichten eingeebnet wird. Der Autor entwickelt ein anatomisch und neurophysiologisch orientiertes Verständnis für Gefühle, für die Sexualität, für die trügerische Gewissheit von Erinnerung und die Scheinkompetenz der Sprache, aber auch für die Erstarrungstendenzen unseres rationalen Planens und Verhaltens. Aus dieser Perspektive auf das Leben in Gesundheit und Krankheit zu blicken bedeutet, das eigene Gehirn und seine Funktionen näher kennen zu lernen und dabei zu bemerken, dass dieses Gehirn virtuelle Grenzen – einen gitterlosen Käfig – um unseren Lebensraum, um unsere Realität aufstellt, die so echt wirken, dass man nicht auf die Idee käme, sie in eine neue Freiheit zu überschreiten.