Der Engel in der Moderne: Eine Figur zwischen Exilgegenwart und Zukunftsvision

حضور مداوم فرشتگان در دوران مدرن اغلب به افزایش نیاز به راحتی نسبت داده شده است. اما شکل فرشته فقط بقایای ثابتی از یقین از دست رفته ایمان نیست. بلکه در یک رابطه مولد با مسائل مرکزی تاریخی- فلسفی، سیاسی و رسانه ای-زیبایی شناختی زمان قرار دارد. پژوهش حاضر به بررسی ارتباط میان شخصیت فرشته و گفتمان مدرن در امتداد قوس تنشی می پردازد که از تأملات مربوط به تبعید متافیزیکی در آغاز قرن بیستم تا تشدید تهدیدات وجودی در جنگ های جهانی اول و دوم تا غیرقابل بازنمایی را در بر می گیرد. هلوکاست. روشن می شود که فرشته از بسیاری جهات به عنوان یک علت و در عین حال به عنوان یک غلبه کننده آینده نگر بر اشکال مدرن تبعید ظاهر می شود - به عنوان شخصیتی که گسست های تاریخی - فلسفی ایجاد می کند و آسیب های زندگی نامه فردی را قابل مشاهده می کند. که تغییر شکل مدرن انسان را نشان می‌دهد و تلاش می‌کند تا آن را بهبود بخشد یا به پیش ببرد. و در نهایت نظم های سیاسی جدید را طراحی می کند و آنها را به عنوان یک متالپسیس زیبایی شناختی در تبعید کنونی نشان می دهد.

Die anhaltende Präsenz von Engeln in der Moderne wurde oft auf ein gesteigertes Trostbedürfnis zurückgeführt. Die Engelsfigur ist aber nicht bloß statisches Überbleibsel einer verlorenen Glaubensgewissheit. Vielmehr steht sie in einer produktiven Beziehung zu zentralen geschichtsphilosophischen, politischen und medienästhetischen Fragen der Zeit. Die vorliegende Studie geht den Zusammenhängen zwischen Engelsfigur und Moderne-Diskurs entlang eines Spannungsbogens nach, der von Reflexionen eines metaphysischen Exils Anfang des 20. Jahrhunderts über die Zuspitzung existentieller Bedrohung im Ersten und Zweiten Weltkrieg bis zum Undarstellbarkeitstopos des Holocaust verläuft. Dabei wird deutlich, dass der Engel auf vielfache Weise als Verursacher und gleichzeitig als zukunftsgerichteter Überwinder moderner Formen des Exils auftritt – als Figur, die geschichtsphilosophische Brüche herbeiführt und individualbiographische Traumata sichtbar macht; die die moderne Deformation des Menschen illustriert und wahlweise zu heilen oder voranzutreiben versucht; und die schließlich neue politische Ordnungen entwirft und sie als ästhetische Metalepse bereits in der Exilgegenwart veranschaulic