Democracy in China: The Coming Crisis

یک فیلسوف سیاسی معتبر چینی از حزب کمونیست می‌خواهد تا قبل از اینکه خیلی دیر شود، رهبری چین را در مسیر دموکراسی به عهده بگیرد.

با احتمال تنظیم شی جین پینگ به عنوان رئیس جمهور مادام العمر، حرکت چین به سمت دموکراسی سیاسی ممکن است متوقف شده باشد. اما جیوی سی استدلال می کند که چهار دهه اصلاحات ذهنیتی را در مردم چین ایجاد کرده است که فقط منتظر است تا سیستم سیاسی به عقب بیفتد و در نتیجه بین انتظارات مردمی و واقعیت های سیاسی گسست ایجاد شود. تنش‌های ذاتی در یک جامعه عمدتاً دموکراتیک بدون یک سیستم سیاسی دموکراتیک باعث ایجاد یک بحران بی‌سابقه مشروعیت می‌شود و حزب کمونیست را مجبور به اقدام یا مرگ می‌کند.

دو بحران برای دولت در پیش است. اول از بین رفتن میراث انقلابی حزب کمونیست است که خود حزب آن را تهدیدی جدی می‌داند. دوم، شکنندگی انتقال رهبری بعدی است. هیچ مقدار از موفقیت اقتصادی نمی تواند کسری مشروعیت حزب را جبران کند. Ci استدلال می کند که تنها پاسخ مؤثر، گذار منظم به دموکراسی خواهد بود. برای این منظور، دولت چین باید شهروندان خود را برای دموکراسی آماده کند و آنها را برای حقوق مدنی و مسئولیت های مدنی جدید آماده کند. پذیرفتن این نقش پراگماتیک به حزب کمونیست فرصتی برای زنده ماندن می دهد. بنابراین، رهبران آن دلایل خوبی برای آغاز تغییرات دموکراتیک دارند.

حتما برای به چالش کشیدن حزب کمونیست و ایجاد بحث، دموکراسی در چین صدایی اصیل و مهم را به موضوعی بسیار دور می آورد. رسیدن به عواقب برای چین و جهان.

A respected Chinese political philosopher calls for the Communist Party to take the lead in moving China along the path to democracy before it is too late.

With Xi Jinping potentially set as president for life, China’s move toward political democracy may appear stalled. But Jiwei Ci argues that four decades of reform have created a mentality in the Chinese people that is just waiting for the political system to catch up, resulting in a disjunction between popular expectations and political realities. The inherent tensions in a largely democratic society without a democratic political system will trigger an unprecedented crisis of legitimacy, forcing the Communist Party to act or die.

Two crises loom for the government. First is the waning of the Communist Party’s revolutionary legacy, which the party itself sees as a grave threat. Second is the fragility of the next leadership transition. No amount of economic success will compensate for the party’s legitimacy deficit when the time comes. The only effective response, Ci argues, will be an orderly transition to democracy. To that end, the Chinese government needs to start priming its citizens for democracy, preparing them for new civil rights and civic responsibilities. Embracing this pragmatic role offers the Communist Party a chance to survive. Its leaders therefore have good reason to initiate democratic change.

Sure to challenge the Communist Party and stir debate, Democracy in China brings an original and important voice to an issue with far-reaching consequences for China and the world.