دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش:
نویسندگان: Robert Pinsky
سری:
ISBN (شابک) : 0691096171, 9780691122632
ناشر:
سال نشر: 2002
تعداد صفحات: 109
زبان: English
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 269 کیلوبایت
در صورت تبدیل فایل کتاب Democracy, Culture and the Voice of Poetry (The University Center for Human Values Series) به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب دموکراسی، فرهنگ و صدای شعر (مجموعه مرکز دانشگاهی ارزشهای انسانی) نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
بر اساس حکمت متعارف، جایگاه شعر در دموکراسی مدرن جایی نیست. شنیدهایم که شاعر قربانی سرگرمیهای جمعی و فرهنگ عمومی عرفانی است که به حاشیههای هنری تبعید شده است تا برای مخاطبان رو به کاهش، تغییراتی در مضامین بیمعنا بسازد. رابرت پینسکی، با این حال، استدلال می کند که این تشخیص غم انگیز به همان اندازه که آشناست اشتباه است. پینسکی، که خود حرفهی برجستهاش بهعنوان یک شاعر این دیدگاه را تضعیف میکند، مینویسد که نمایش شعر و دموکراسی بهعنوان دشمن، بهمعنای بد تعبیری ریشهای هر دو است. او نشان می دهد که صدای شعر با مضامین عمیق در قلب فرهنگ دموکراتیک طنین انداز است. هیچ کس در آمریکا بهتر از این نیست که در مورد این موضوع بنویسد. رابرت پینسکی، یکی از برجستهترین شاعران کشور، دو دوره بیسابقه بهعنوان برنده جایزه شاعر آمریکا (1997-2000) خدمت کرد و پروژه شعر محبوب چندرسانهای بسیار محبوب را رهبری کرد، که از آمریکاییها دعوت میکرد تا اشعار مورد علاقهشان را ارسال کنند و با صدای بلند بخوانند. پینسکی از تجربیات خود و مشاهدات دقیق و ظریف از اشعار منفرد استفاده می کند تا استدلال کند که انتظار از شعر برای رقابت با تجارت نمایشی، به اشتباه بزرگ ترین نقطه قوت دموکراتیک آن - مقیاس صمیمی و انسانی اش - را به عنوان یک ضعف اشتباه می گیرد. به عنوان بیان صدای فردی، شعر به طور ضمنی با ایده هایی در مورد کرامت فردی که بستر دموکراسی هستند، بسیار بیشتر از مشارکت توده ای متحد می شود. با این حال، اشعار نیز زندگی جمعی را فرا میخوانند. حتی دروننگرترین اثر نیز خواننده را تصور میکند. و اشعار در ریتم و آهنگ خود توهم و پویایی فراخوان و پاسخ را در استخوان خود دارند. پینسکی می نویسد که شعر نمی تواند بین آگاهی درونی خواننده و دنیای بیرونی افراد دیگر واسطه شود. او نتیجه می گیرد که به عنوان بخشی از صنعت سرگرمی، شعر همیشه کوچک و نادیده گرفته می شود. به عنوان یک هنر - و هنری که اجتناب ناپذیر دموکراتیک است - عظیم و اساسی است.
The place of poetry in modern democracy is no place, according to conventional wisdom. The poet, we hear, is a casualty of mass entertainment and prosaic public culture, banished to the artistic sidelines to compose variations on insipid themes for a dwindling audience. Robert Pinsky, however, argues that this gloomy diagnosis is as wrongheaded as it is familiar. Pinsky, whose remarkable career as a poet itself undermines the view, writes that to portray poetry and democracy as enemies is to radically misconstrue both. The voice of poetry, he shows, resonates with profound themes at the very heart of democratic culture. There is no one in America better to write on this topic. One of the country's most accomplished poets, Robert Pinsky served an unprecedented two terms as America's Poet Laureate (1997-2000) and led the immensely popular multimedia Favorite Poem Project, which invited Americans to submit and read aloud their favorite poems. Pinsky draws on his experiences and on characteristically sharp and elegant observations of individual poems to argue that expecting poetry to compete with show business is to mistake its greatest democratic strength--its intimate, human scale--as a weakness. As an expression of individual voice, a poem implicitly allies itself with ideas about individual dignity that are democracy's bedrock, far more than is mass participation. Yet poems also summon up communal life.. Even the most inward-looking work imagines a reader. And in their rhythms and cadences poems carry in their very bones the illusion and dynamic of call and response. Poetry, Pinsky writes, cannot help but mediate between the inner consciousness of the individual reader and the outer world of other people. As part of the entertainment industry, he concludes, poetry will always be small and overlooked. As an art--and one that is inescapably democratic--it is massive and fundamental.
Contents......Page 8
Acknowledgments......Page 10
I: Culture......Page 14
II: Vocality......Page 32
III: Self-Consciousness......Page 43
IV: Performance......Page 56
V: Social Presence......Page 59
VI: Readers......Page 68
VII: The Narcissistic and the Personal......Page 77
VIII: Models of Culture......Page 86
IX: Conclusion......Page 92
N......Page 108
Z......Page 109