Debussy: a painter in sound

زندگی دبوسی جذابیت فوق‌العاده‌ای دارد زیرا او مانند واگنر و استراوینسکی از مرزهای هنری عبور کرد و به همان اندازه با شاعران و هنرمندان ارتباط داشت و با موسیقی‌دانان. پدرش در سال 1871 در کمون پاریس فعال بود و کودکی آهنگساز به این ترتیب ناآرام بود، آماده سازی موسیقی او نامنظم بود، و سبک زندگی بعدی او تا حدودی بر اساس هنجارهای بورژوازی تشکیلات موسیقی فرانسه بداهه بود. او هرگز به مدرسه درستی نرفت، اما به اندازه کافی پیانیست بود تا در سن 10 سالگی وارد کنسرواتوار پاریس شود. در حالی که هنوز دانش آموز بود، علیه "قوانین آهنگسازی" که در آکادمی تدریس می شد شورش کرد و زبانی برای خود ساخت. در شورش مداوم علیه نفوذ شدید واگنری که در آن زمان رایج بود.
در اوایل دهه 1900 او در پاریس به عنوان منتقد موسیقی کار می کرد. موسیقی خود او در این سال ها شامل برخی از بزرگترین و تأثیرگذارترین آثار اوایل قرن بیستم است: اپرای Pelléas et Mélisande، شاهکارهای ارکستری او La Mer...

Debussy's life is of extraordinary interest because, like Wagner and Stravinsky, he crossed artistic boundaries, associating as much with poets and artists as with musicians. His father was active in the 1871 Paris Commune and the composer's childhood was thus unsettled, his musical preparation erratic, and his subsequent lifestyle somewhat bohemian by the bourgeois norms of the French musical establishment. He never went to a proper school, but was enough of a pianist to enter the Paris Conservatoire at the age of 10. Whilst still a student he rebelled against the academy-taught "rules of composition" and constructed a language of his own, in constant rebellion against the heavy Wagnerian influence prevalent at that time.
In the early 1900s he worked in Paris as a music critic. His own music during these years includes some of the greatest and most influential works of the early twentieth century: the opera Pelléas et Mélisande, his orchestral masterpieces La Mer...