Death Without Weeping: The Violence of Everyday Life in Brazil

وقتی زندگی ها تحت سلطه گرسنگی است، عشق چه می شود؟ وقتی با اعمال خشونت آمیز روزانه و مرگ نابهنگام مورد حمله قرار می گیرید، اعتماد چه می شود؟ این داستان در سرزمین‌های شمال شرقی برزیل اتفاق می‌افتد، این روایتی از تجربه‌های روزمره کمبود، بیماری و مرگ است که بر زندگی زنان و کودکان یک تپه «فاولا» متمرکز است. نانسی شپر هیوز با آوردن خوانندگان خود به دامنه های فقیرانه بالای شهرک مزرعه مدرن بوم ژسوس د ماتا، جایی که 25 سال در آن کار کرده است، سه نسل از زنان حلبی نشین را دنبال می کند که در تلاش برای زنده ماندن از طریق سخت کوشی، حیله گری و تلاش هستند. تریاژ این داستان روابط طبقاتی است که در ابتدایی ترین سطح بدن، احساسات، خواسته ها و نیازها بیان می شود. نگران‌کننده‌ترین - و بحث‌برانگیزترین - یافته‌های او این است که عشق مادری، همانطور که به طور معمول درک می‌شود، چیزی شبیه یک افسانه بورژوایی است، یک تجمل برای کسانی که می‌توانند به طور منطقی انتظار داشته باشند، همانطور که این زنان نمی‌توانند، نوزادانشان زنده بمانند.

When lives are dominated by hunger, what becomes of love? When assaulted by daily acts of violence and untimely death, what happens to trust? Set in the lands of Northeast Brazil, this is an account of the everyday experience of scarcity, sickness and death that centres on the lives of the women and children of a hillside "favela". Bringing her readers to the impoverished slopes above the modern plantation town of Bom Jesus de Mata, where she has worked on and off for 25 years, Nancy Scheper-Hughes follows three generations of shantytown women as they struggle to survive through hard work, cunning and triage. It is a story of class relations told at the most basic level of bodies, emotions, desires and needs. Most disturbing - and controversial - is her finding that mother love, as conventionally understood, is something of a bourgeois myth, a luxury for those who can reasonably expect, as these women cannot, that their infants will live.