Death Valley in '49: an autobiography of a pioneer who survived the California Desert

خاطرات قرن نوزدهم مرگ، ناامیدی، قهرمانی، و اراده برای زنده ماندن در طوفان طلای کالیفرنیا.

تب گلد راش در سال 1849 مورد حمله قرار گرفت. قطار واگنی که به سمت سواحل کالیفرنیا حرکت می کرد به دره ای به طول 130 مایل در صحرای موهاوی برخورد کرد. مردان، زنان و کودکان توسط دره متخاصم با زمین خشک و بی آب، سطح غیرزمینی نمک های سفید و گرمای طاقت فرسا بلعیده شدند. اعضای اردوگاه که توسط عناصر مورد حمله قرار گرفته و ویران شده بودند، گاوهای نحیف خود را برای غذا می کشتند، به سرعت آبشان تمام شد و یکی پس از دیگری گاوهای خود را که تلف شده بودند، دفن کردند. آنها بیش از حد امید گم شده بودند، تا اینکه ویلیام لوئیس مانلی بیست و نه ساله و همراهش جان راجرز تصمیم گرفتند به تنهایی از کوه های خیانتکار پانامینت برای جستجوی نجات عبور کنند.

مانلی زندگی کرد تا داستان را تعریف کرد، و چهل و پنج سال بعد او این کار را کرد - در این زندگی نامه گیرا، که برای اولین بار در سال 1894 منتشر شد. شرح هیجان انگیز مانلی باعث زنده شدن ...

The gripping nineteenth century memoir of death, despair, heroism, and a will to survive during the California Gold Rush.

Hit by Gold Rush fever in 1849, a wagon train headed for the California coast stumbled into a 130-mile-long valley in the Mojave Desert. The men, women, and children were swallowed up by the hostile valley with its dry and waterless terrain, unearthly surface of white salts, and overwhelming heat. Assaulted and devastated by the elements, members of the camp killed their emaciated oxen for food, quickly ran out of water, and one by one, buried their own who perished. They were lost beyond hope, until twenty-nine-year-old William Lewis Manly, and his companion, John Rogers, decided to cross the treacherous Panamint Mountains by themselves in search for rescue.

Manly lived to tell the tale, and forty-five years later he did—in this gripping autobiography, first published in 1894. Manly's stirring account brings alive the...