Death at the Little Bighorn: a New Look at Custer - His Tactics and the Tragic Decisions Made at the Last Stand

در بعدازظهر گرم یکشنبه 25 ژوئن 1876، سرهنگ دوم جورج آرمسترانگ کاستر تصمیم گرفت که برای شکستن اقدام کند. پس از تقسیم هفتمین سواره نظام معروف خود، او به افسر ارشد خود، سرگرد مارکوس آ. رنو، دستور داد تا انتهای جنوبی اردوگاه وسیع سرخپوستان را در امتداد رودخانه لیتل بیگورن بزند، در حالی که کاستر یک حمله جناحی جسورانه را برای ضربه زدن به انتهای شمالی دهکده انجام دهد. کاستر باید در مدیسین تیل کولی فورد در عرض رودخانه شارژ شود. همه ما نتیجه نهایی این تصمیم را می دانیم، اما این کتاب پیشگامانه جدید ثابت می کند که نقشه تاکتیکی کاستر چندان بد تصور نبوده است.
دشمن تعداد بسیار بالاتر و تسلیحات پیشرفته تری داشت. اما طرح کاستر همچنان می‌توانست موفق شود، زیرا تاکتیک‌های او اساساً درست بود. با تکیه بر روایت های هندی که تا حد زیادی توسط مورخان نادیده گرفته شده است، این نیز داستان جنگجویان سیو و شاین است. آخرین حرکت کاستر دفع شد و منجر به عقب نشینی به ارتفاع بالای فورد شد... و اینجا بود، روی...

On the hot Sunday afternoon of June 25, 1876, Lieutenant Colonel George Armstrong Custer decided to go for broke. After dividing his famed 7th Cavalry, he ordered his senior officer, Major Marcus A. Reno, to strike the southern end of the vast Indian encampment along the Little Bighorn River, while Custer would launch a bold flank attack to hit the village's northern end. Custer needed to charge across the river at Medicine Tail Coulee Ford. We all know the ultimate outcome of this decision, but this groundbreaking new book proves that Custer's tactical plan was not so ill-conceived.
The enemy had far superior numbers and more advanced weaponry. But Custer's plan could still have succeeded, as his tactics were fundamentally sound. Relying on Indian accounts that have been largely ignored by historians, this is also a story of the Sioux and Cheyenne warriors. Custer's last move was repulsed, resulting in withdrawal to the high ground above the ford... and it was here, on the...