Dead Letters Sent: Queer Literary Transmission

متن‌های ادبی که به سنت و انتقال دانش می‌پردازند، اغلب به نظر می‌رسد که کمتر به حفظ اهمیت می‌دهند تا از دست دادن، و مکرراً سناریوهایی را توصیف می‌کنند که کوین اوهی نویسنده آن را «خطاکننده انتقال» می‌نامد. با این حال، چنین صحنه‌هایی چندان امکان بقا را نمی‌پذیرند، بلکه به این موضوع می‌پردازند که چه چیزی معرفت ادبی را تشکیل می‌دهد و اینکه آیا می‌توان آن را به درستی گفت که شیئی است که باید منتقل شود، حفظ شود یا گم شود.

با سؤالات عمومی انتقال شروع می شود - انتقال دانش در آموزش، انتقال و حفظ مادی متون و اشکال دانش، و حتی ارتباط غیرقابل لمس بین متن و خواننده - نامه های مرده فرستاده شده < /i> دو مفهوم "انتقال عجیب و غریب" را بررسی می کند. اول، انتقال فرهنگ جنسی اقلیت، شیوه‌های زندگی عجیب و غریب و دانش‌های تخصصی که آنها پرورش می‌دهند را مطالعه می‌کند. دوم، پتانسیل عجیب و غریب انتقال ادبی و فرهنگی را بررسی می کند. با بررسی چگونگی در هم تنیده شدن این دو حس، استدلال قانع‌کننده‌ای برای ارتباط نقد عجیب و غریب با مطالعه ادبی ایجاد می‌کند. توجه دقیق آن به آثار افلاطون، شکسپیر، سوئینبرن، پاتر، وایلد، جیمز، و فاکنر به دنبال فرموله کردن شیوه ای از خواندن است که مطابق با عجیبی که کتاب اوهی در سنت ادبی آشکار می کند.

اوهی یک رادیکال را شناسایی می کند. آینده جدید هم برای تئوری دگرباش و هم برای خواندن نزدیک: این امکان وجود دارد که هر یک در ادغام با دیگری از خود فراتر رود و یک نظریه عجیب و غریب از سنت ادبی را ایجاد کند که در تمرین غوطه ور خواندن وجود دارد.

Literary texts that address tradition and the transmission of knowledge often seem concerned less with preservation than with loss, recurrently describing scenarios of what author Kevin Ohi terms “thwarted transmission.” Such scenes, however, do not so much concede the impossibility of survival as look into what constitutes literary knowledge and whether it can properly be said to be an object to be transmitted, preserved, or lost.

Beginning with general questions of transmission—the conveying of knowledge in pedagogy, the transmission and material preservation of texts and forms of knowledge, and even the impalpable communication between text and reader—Dead Letters Sent examines two senses of “queer transmission.” First, it studies the transmission of a minority sexual culture, of queer ways of life and the specialized knowledges they foster. Second, it examines the queer potential of literary and cultural transmission, the queerness that is sheltered within tradition itself. By exploring how these two senses are intertwined, it builds a persuasive argument for the relevance of queer criticism to literary study. Its detailed attention to works by Plato, Shakespeare, Swinburne, Pater, Wilde, James, and Faulkner seeks to formulate a practice of reading adequate to the queerness Ohi’s book uncovers within the literary tradition.

Ohi identifies a radical new future for both queer theory and close reading: the possibility that each might exceed itself in merging with the other, creating a queer theory of literary tradition immanent in an immersed practice of reading.