دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
دسته بندی: سیاست ویرایش: نویسندگان: Martín Tanaka سری: ناشر: Instituto de Estudios Peruanos (IEP) سال نشر: 2002 تعداد صفحات: 28 زبان: Spanish فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) حجم فایل: 304 کیلوبایت
کلمات کلیدی مربوط به کتاب از بحران تا فروپاشی سیستم های حزبی و چالش های بازسازی آنها: موارد پرو و ونزوئلا: پرو، آمریکای لاتین، ونزوئلا، سیاست مقایسه ای، سیاست پرو، سیاست، سیاست ونزوئلا
در صورت تبدیل فایل کتاب De la crisis al colapso de los sistemas de partidos y los retos de su reconstrucción: los casos de Perú y Venezuela به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب از بحران تا فروپاشی سیستم های حزبی و چالش های بازسازی آنها: موارد پرو و ونزوئلا نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
پرو و ونزوئلا، کشورهایی با مسیرهای بسیار متفاوت، نتایج مشترکی دارند سیاستمداران مشابه در دهه 1990، که در آن سیستم حزبی آنها فروپاشید. نتیجه خاص در بافت منطقه ای، که در آن نظام های حزبی تکامل یافته و همزیستی می کنند، اگرچه به سختی، با بحران، به لطف تغییر قدرت احزاب مختلف. را توضیح این ویژگی را نه در علل ساختاری و نه در بدی ها باید جستجو کرد عملکرد اقتصاد هر دو کشور، اگر نه در پاسخ های بازیگران سیاسی در موقعیتهای بحرانی که در آنها بهویژه آسیبپذیر بودند، در برابر چالشهایی قرار گرفتند که بحران را تحمیل کرد؛ در تعیین این پاسخ ها نوع ساختاربندی بسیار مهم است از احزاب سیاسی دومی ظاهر درگیری های داخلی حاد و انشعابات در احزاب که امکانات آنها را محدود کرد و اجازه به قدرت رسیدن توسط مسیر انتخاباتی رهبران برون سیستمی فوجیموری و چاوز را می توان هر دو به عنوان این نام در نظر گرفت رهبران شخص گرا، با گفتمان های نئوپوپولیستی و ضد نظام، که نسبتاً بود موثر در برچیدن نظم سیاسی از پیش موجود، با استفاده از اصلاحات نهادی که اگرچه آنها به طور رسمی دموکراتیک بودند، اما در عمل حکومت های استبدادی را تشکیل می دادند. بدون با این حال، فوجیموری نتوانست یک نظم جایگزین قابل دوام در درازمدت ایجاد کند و این بسیار کم است چاوز به احتمال زیاد موفق خواهد شد. با وجود این ضعف، در پرو مخالفان شکست خوردند و در ونزوئلا نمی توان از کاهش استقبال از این روسای جمهور استفاده کرد فقدان جایگزین های روشن به درک ماندگاری این رهبران در قدرت کمک می کند. را جنبش های سیاسی جدیدی که بر آوار نظام قدیم پدید آمدند بسیار هستند ضعیف، با یک چشم انداز بسیار کوته بینانه، که الگوی نوسان و پراکندگی را ایجاد می کند. چالشهای هر دو کشور بسیار بزرگ است: چگونه میتوان نهادها را بازسازی کرد بازیگران سیاسی و اجتماعی بسیار ضعیف، چگونگی دستیابی به رقابت بیشتر، کثرت گرایی و مشارکت، و در عین حال تضمین حاکمیت در شرایط بحران، که در آن انتظارات و خواسته های مردم بسیار بالاست.
Perú y Venezuela, países de trayectorias muy diferentes entre sí, comparten desenlaces políticos similares en los años noventa, en los que sus sistemas de partidos colapsaron; desenlace peculiar en el contexto regional, en el que los sistemas de partidos evolucionan y conviven, aunque difícilmente, con la crisis, gracias a la alternancia en el poder de los diversos partidos. La explicación de esta peculiaridad debe encontrarse no tanto en causas estructurales o en el mal desempeño de las economías de ambos países, si no en las respuestas que los actores políticos dieron, en situaciones críticas, en las que eran especialmente vulnerables, a los desafíos que les imponía la crisis; siendo crucial en la determinación de esas respuestas el tipo de estructuración de los partidos políticos. Esto último explica la aparición de agudos conflictos internos y divisiones en los partidos que limitaron sus posibilidades, y permitieron la llegada al poder por la vía electoral de líderes extrasistémicos. Tanto Fujimori como Chávez pueden considerarse como líderes personalistas, con discursos neopopulistas y anti-sistema, que fueron relativamente eficaces en desmontar el orden político preexistente, valiéndose de reformas institucionales que, si bien fueron democráticas en lo formal, en la práctica constituyeron gobiernos autoritarios. Sin embargo, Fujimori no logró construir un orden alternativo viable en el largo plazo, y es muy poco probable que Chávez lo logre. A pesar de esta debilidad, en el Perú la oposición no consiguió, y en Venezuela no consigue, tomar ventaja de la caída en la aceptación de esos presidentes, y la ausencia de alternativas claras ayuda a entender la permanencia de estos líderes en el poder. Los nuevos movimientos políticos que emergieron sobre los escombros del sistema anterior son muy débiles, con miras muy cortoplacistas, lo que configura un patrón de volatilidad y fragmentación. Los desafíos para ambos países son muy grandes: cómo reconstruir las instituciones con actores políticos y sociales muy debilitados, cómo lograr más competencia, pluralismo y participación, y a la vez asegurar la gobernabilidad en contextos de crisis, en los que las expectativas y demandas de la población son muy altas.