دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
دسته بندی: روانشناسی ویرایش: Paperback نویسندگان: Lewis Aron, Sue Grand, Joyce Anne Slochower سری: ISBN (شابک) : 1138080160, 9781138080164 ناشر: Routledge سال نشر: 2018 تعداد صفحات: 255 زبان: English فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) حجم فایل: 4 مگابایت
در صورت تبدیل فایل کتاب De-Idealizing Relational Theory: A Critique from Within به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب ایده آل سازی نظریه رابطه: نقدی از درون نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
خودآزمایی و خودانتقادی: برای بیماران روانکاو، این مجرای رشد
است. با این حال، در این زمینه، روانکاوان به اندازه کافی از روش
شناسی خود استفاده نکرده اند یا رویکردهای ترجیحی خود را در معرض
خودآزمایی سیستماتیک و انتقادی قرار نداده اند. در میان شکافهای
نظری، نویسندگان و پزشکان روانکاوان اغلب به انتقاد با حالت
تدافعی پاسخ میدهند تا بازتاب. این کتاب اولین کتاب در تاریخ
روانکاوی است. اختلافات و اختلافات درونی را به جای تدافعی جدی می
گیرد. این کتاب به جای این که بگوید خوانش دیگران از نظریه رابطه
اشتباه، تحریف شده یا نادرست است، این کتاب به این پرسش علاقه
دارد که چگونه نظریه خود را به چنین توصیفاتی میدهد. چگونه
روانکاوان در انتقال این تصویر به منتقدان خود مشارکت داشته اند؟
ممکن است این اختلاف نقطه(ها) کور را روشن کند و زمینه های جدیدی
از رشد را برجسته کند؟
شرکت در خودانتقادی روانکاوانه یک چالش است. برای انجام این کار
مستلزم آن است که فراتر از فرضیات خود و باورهای عمیق خود در مورد
اینکه چه چیزی روند درمان را به حرکت در می آورد و چگونه می
توانیم در آن به بهترین شکل عمل کنیم، حرکت کنیم. کناره گیری از
خود، زیر سوال بردن مفروضات، جدی گرفتن انتقادات دیگران، بیش از
فقدان حالت تدافعی می طلبد. این مستلزم آن است که به جای دیگری
روانکاوان قدم بگذاریم و نه تنها نظریه های خود، بلکه سرمایه
گذاری عاطفی خود را در آنها متوقف کنیم. طیف وسیعی از راهها وجود
دارد که نویسندگان ما با آن چالش روبرو شدند. برخی مفروضاتی را که
زیربنای تفکر رابطهای اولیه بود تجدید نظر کردند و منابع خود را
گسترش دادند (گرینبرگ و آرون). برخی جنبههای خاصی از تکنیک
رابطهای را در نظر گرفتند و ریشهها و تکامل خود را باز کردند
(مارک، کوپر). برخی دیدگاه گسترده ای از آنچه که نظریه و تکنیک
رابطه را تشکیل می دهد ارائه کردند (سلیگمن، کوربت، گروسمارک).
برخی به طور مستقیم تری جنبه های نظریه و تکنیک رابطه را نقد
کردند (برمن، استرن). و برخی نقد گسترده تری از نظریه یا تکنیک
رابطه پذیرفتند (لیتون، اسلوچوور).
جای تعجب نیست که هیچ مقاله واحدی کلیت تفکر رابطهای، مفاهیم
نظری و بالینی آن را بررسی نکرده است. این وظیفه هم از نظر عملی و
هم از نظر روانی دشوار خواهد بود. همه ما در جنبه هایی از آنچه
فکر می کنیم و آنچه انجام می دهیم سرمایه گذاری شده ایم. در
بهترین حالت، ما برخی از مفروضات و ایده های خود را بررسی می
کنیم، اما هرگز همه آنها را بررسی نمی کنیم. ما متوجه می شویم که
این کار چقدر چالش برانگیز بود. از نویسندگان خواست تا در آنچه که
ما ممکن است به عنوان خود تحلیلی از انتقال متقابل فکر کنیم، شرکت
کنند. مجموع این مقالات نشاندهنده تلاش قابل توجهی در نقد خود
است و ما به آن افتخار میکنیم.
هر فصل جنبههای نظریه و تکنیک رابطه را به طور انتقادی ارزیابی و
بررسی میکند، وضعیت فعلی آن و روابط آن با سایرین را در نظر
میگیرد. رویکردهای روانکاوی.تئوری رابطه ایده آل
زداییبرای همه روانکاوان رابطه ای و روان درمانگران روانکاوی
جذاب خواهد بود.
Self-examination and self-critique: for psychoanalytic
patients, this is the conduit to growth. Yet within the field,
psychoanalysts haven't sufficiently utilized their own
methodology or subjected their own preferred approaches to
systematic and critical self-examination. Across theoretical
divides, psychoanalytic writers and clinicians have too often
responded to criticism with defensiveness rather than
reflectivity.
De-Idealizing Relational Theory attempts to rectify this for
the relational field. This book is a first in the history of
psychoanalysis; it takes internal dissension and difference
seriously rather than defensively. Rather than saying that the
other's reading of relational theory is wrong, distorted, or a
misrepresentation, this book is interested in querying how
theory lends itself to such characterizations. How have
psychoanalysts participated in conveying this portrayal to
their critics? Might this dissension illuminate blind-spot(s)
and highlight new areas of growth?
It's a challenge to engage in psychoanalytic self-critique. To
do so requires that we move beyond our own assumptions and
deeply held beliefs about what moves the treatment process and
how we can best function within it. To step aside from
ourselves, to question the assumed, to take the critiques of
others seriously, demands more than an absence of
defensiveness. It requires that we step into the shoes of the
psychoanalytic Other and suspend not only our theories, but our
emotional investment in them. There are a range of ways in
which our authors took up that challenge. Some revisted the
assumptions that underlay early relational thinking and
expanded their sources (Greenberg & Aron). Some took up
specific aspects of relational technique and unpacked their
roots and evolution (Mark, Cooper). Some offered an expanded
view of what constitutes relational theory and technique
(Seligman, Corbett, Grossmark). Some more directly critiqued
aspects of relational theory and technique (Berman, Stern). And
some took on a broader critique of relational theory or
technique (Layton, Slochower).
Unsurprisingly, no single essay examined the totality of
relational thinking, its theoretical and clinical implications.
This task would be herculean both practically and
psychologically. We're all invested in aspects of what we think
and what we do; at best, we examine some, but never all of our
assumptions and ideas. We recognize, retrospectively, how very
challenging a task this was; it asked writers to engage in what
we might think of as a self-analysis of the
countertransference. Taken together these essays represent a
significant effort at self-critique and we are enormously proud
of it.
Each chapter critically assesses and examines aspects of
relational theory and technique, considers its current state
and its relations to other psychoanalytic
approaches.De-Idealizing Relational Theorywill appeal
to all relational psychoanalysts and psychoanalytic
psychotherapists.