Databook of Antioxidants

به طور کلی، انتظار می رود که آنتی اکسیدان ها با جلوگیری از اکسیداسیون از وضعیت موجود محافظت کنند. اکسیداسیون یک واکنش زنجیره ای شامل رادیکال های آزاد و واسطه های هیدروپراکسید است. آنتی اکسیدان ها با واکنش و تجزیه رادیکال های آزاد و گونه های واسطه هیدروپراکسید عمل می کنند.

در مواد پلیمری، تغییرات اکسیداتیو ممکن است منجر به تعدادی از اثرات نامطلوب شود، از جمله تغییر رنگ، تغییر در ویسکوزیته مذاب، و بدتر شدن خواص مکانیکی، بر عمر مفید یک پلیمر یا یک محصول نهایی تأثیر می گذارد. پلاستیک ها در طول عملیات پردازش مذاب در دمای بالا و استفاده نهایی از آنها و همچنین در طول ذخیره سازی طولانی مدت مستعد تخریب اکسیداتیو هستند. همچنین، فرآیندهای اکسیداسیون با قرار گرفتن در معرض اشعه ماوراء بنفش نور خورشید تسریع می‌شوند.

آنتی‌اکسیدان‌ها احتمالاً حیاتی‌ترین سد محافظ برای سلول‌های موجودات زنده در برابر اثرات رادیکال‌های آزاد را تشکیل می‌دهند. اگر این فرآیندها به اندازه کافی کنترل نشوند، منجر به پیامدهای خطرناکی برای سلامتی می‌شوند، زیرا سلول‌های سرطانی با سرعت‌های فزاینده تکثیر می‌شوند.

تشکیل رادیکال در قرار گرفتن در معرض نور فرابنفش منجر به تغییراتی در پوست انسان می‌شود. مانند ایجاد لکه های تیره، ضایعات و اغلب سرطان پوست در صورتی که فرآیندهای رادیکال با اقدامات پیشگیرانه متوقف نشوند، مانند فیلتراسیون اشعه ماوراء بنفش و استفاده از آنتی اکسیدان ها.

در واکنش های مشابه به اکسیداسیون، مواد غذایی و دارویی محصولات سریعتر خراب می شوند که با افزودن اندک آنتی اکسیدان ها می توان از آن جلوگیری کرد. محصولات غذایی ارزش غذایی خود را از دست می دهند و ممکن است رنگ و طعم را به شدت تغییر دهند. محصولات دارویی غیرفعال و به طور بالقوه سمی می شوند.

به طور خلاصه، آنتی اکسیدان ها مهم ترین گروه از ترکیبات را تشکیل می دهند که هدف آنها تاخیر در تخریب مواد آلی و حفظ سلول های زنده در شرایط اولیه است. که رایج ترین وسیله برای یک زندگی سالم است.

آنتی اکسیدان ها معمولا به دو دسته آنتی اکسیدان های اولیه و ثانویه تقسیم می شوند. آنتی اکسیدان های اولیه، مانند فنل های مانع، عمدتاً با از بین بردن واسطه های رادیکال پراکسی تشکیل شده در فرآیندهای اکسیداسیون عمل می کنند. آنها در محدوده دمایی گسترده ای موثر هستند و هم پردازش و هم پایداری حرارتی طولانی مدت مواد را بهبود می بخشند. آنتی اکسیدان های ثانویه مانند فسفیت ها و تیواترها با تجزیه هیدروپراکسیدها عمل می کنند. فسفیت ها در دماهای بالای عملیات فرآوری مذاب بسیار موثر هستند، در حالی که تیو اترها در فاز جامد در دماهای استفاده طولانی مدت بهترین عملکرد را دارند.

در کاربردهای مدرن، آنتی اکسیدان های مصنوعی به آرامی با محصولات به دست آمده از انرژی های تجدید پذیر جایگزین می شوند. منابعی که عمدتاً منشا گیاهی دارند. این تبدیل در زمینه لوازم آرایشی، پزشکی، داروسازی، افزودنی های غذایی و حفاظت از مواد غذایی بسیار پیشرفته است. در فرآوری پلیمر، استفاده از آنتی اکسیدان های طبیعی هنوز در مرحله توسعه است.

با توجه به اهمیت آنتی اکسیدان ها در پزشکی، آرایشی، داروسازی، فرآوری مواد غذایی، این کتاب انتخاب محصولات مهم مصنوعی و طبیعی را ارائه می دهد. تاکید بر افزودنی های تجاری قابل دوام و جدیدترین علاقه به کاربرد و استفاده از محصولات طبیعی.

آنتی اکسیدان های موجود در این کتاب به گروه های زیادی از محصولات شیمیایی از جمله اسیدها و استرهای آنها، آمین ها، آنتوسیانیدین ها، آسکوربات ها تعلق دارند. بنزوفورانون‌ها، بنزویمیدازول‌ها، بنزوکینون‌ها، بیوپلی‌فنول‌ها، کاروتنوئیدها، کومارین‌ها، آنزیم‌ها، فلاونوئیدها، غیرفعال‌کننده‌های فلزی هیدرازید، هیدروکی‌نیدین‌ها، هیدروکینون‌ها، هیدروکسی‌آمین‌ها، ایزوفلاون‌ها، لیگنامیدها، پلی‌چاریل‌ها، پلی‌چارلف‌ها، پلی‌چارلف‌ها، پلی‌چارل‌ها -حاوی ترکیبات، مشتقات تانن، ترپنوئیدها، تیو اترها، توکوفرول ها و کینولین ها.