Das Problem des Ich in der Phänomenologie Husserls

\"در واقع، این یک سوال بزرگ است که من بیش از حد از آن اجتناب کرده ام، شواهد ایگو به عنوان چیزی یکسان، که نمی تواند در بسته وجود داشته باشد." (Husserl, 1907) همانطور که شناخته شده است، هوسرل در بررسی های منطقی این دیدگاه که «رابطه با ایگو چیزی متعلق به بخش اساسی خود تجربه قصدی است» یا انتزاع از آن، تقریباً شرط دستیابی به «پدیده ناب به معنای پدیدارشناسی» است. 2. و همانطور که می دانیم، در مقابل این عقاید 1913 می گویند: «از میان ویژگی های کلی ذاتی قلمرو تزکیه شده ماورایی تجربه، در واقع جایگاه اول در رابطه با «من» خالص است». و در ویرایش دوم تحقیقات منطقی 4 1913، هوسرل موضع خود را در مورد مسئله من خالص تجدید نظر می کند. کمتر داده شد. nnt این است که چگونه هوسرل از موضعی به موضع دیگر در مورد مسئله ایگو در مسیر تفکر خود قرار گرفت. چه چیزی او را برانگیخت که «من» را در مسئله پدیدارشناسی بگنجاند؟ باید فرض کرد که تغییر در نگرش به مسئله ایگو مبتنی بر تغییر در درک خود پدیدارشناسی است. در خود زمینه پدیدارشناختی، چه پدیده هایی انگیزه شمول ایگو شدند؟ اساساً این سؤالی است که ما در مطالعه خود با در نظر گرفتن مطالب موجود در آرشیو هوسرل (لوون) بررسی می کنیم.

"Allerdings, das ist eine grosse Frage, der ich zu sehr ausgewichen bin, die Evidenz des Ich als ein Identisches, das also doch nicht in dem Bündel bestehen kann." (Husserl, 1907) Bekanntlich verwirft Husserl in den Logischen Untersuchungen die Auffassung, "dass die Beziehung auf das Ich etwas zum we­ sentlichen Bestande des intentionalen Erlebnisses selbst Gehöriges sei'',! und bildet um 1907, nach Einführung der phänomenolo­ gischen Reduktion, "die Beziehung auf das Ich zu unterlassen, oder von ihr zu abstrahieren" geradezu die Bedingung, ein "reines Phänomen im Sinne der Phänomenologie" 2 zu gewinnen. Und bekanntlich heisst es demgegenüber in den Ideen von 1913: "Unter den allgemeinen Wesenseigentümlichkeiten des tran­ szendental gereinigten Erlebnisgebietes gebührt eigentlich die erste Stelle der Beziehung auf das ,reine' Ich",3 und revidiert Husserl in der zweiten Auflage der Logischen Untersuchungen von 4 1913 seine Stellungnahme zur Frage des reinen Ich. Weniger bekannt ist bisher, wie Husserl auf seinem Denkweg von der einen zur anderen Stellungnahme zum Problem des Ich gekommen ist. Was bewegte ihn, das "Ich" in die phänomeno­ logische Problematik einzubeziehen? Zu vermuten war, dem Wandel in der Stellung zum Problem des Ich liege ein Wandel im Verständnis der Phänomenologie selbst zugrunde. Welche Phänomene motivierten, auf dem phänomenologischen Boden selbst, die Einbeziehung des Ich? Vor allem dieser Frage gehen wir, unter Berücksichtigung des Nachlassmaterials des Husserl­ Archivs (Leuven), in unserer Studie nach.