Das mörteltechnische und chemische Verhalten verschiedener Trasse und Gesteinsmehle in Verbindung mit Kalk in wäßrigen Lösungen

به دلیل خواص هیدرولیکی، پوزولانای طبیعی (خطوط) به طرق مختلف در صنعت ساختمان استفاده می شود. رومیان باستان از قبل می دانستند که با افزودن پوزولانا به آهک خشک شده یک چسب هیدرولیکی تولید می کند. بسیاری از ساختمان‌ها به‌ویژه سازه‌های هیدرولیکی که با استفاده از این ملات آهک پوزولان ساخته شده‌اند، هنوز گواه هنر ساختمان‌سازی در دوران باستان و دوام کلاسورهای مورد استفاده هستند. نمونه ای از آن در منطقه ما لوله آب از Sötenich به کلن است که هنوز هم تا حدودی حفظ شده است. همچنین لازم به ذکر است که دانش رومی ها در مورد استفاده از توف ایفل برای تولید کلاسورهای هیدرولیک برای مدتی پس از خروج آنها از آلمان به کلی فراموش شد. فقط در اواخر قرون وسطی از توف های ایفل دوباره در صنعت ساختمان استفاده می شد. به گفته هامبلوک [1]، بهره برداری صنعتی از توف تراکیت ایفل دوباره در سال 1682 آغاز شد. اهمیت مسیری که در اینجا به اختصار به آن اشاره شد، دلیلی بود که به دنبال تحقیقات گسترده توسط SCHWIETE و LUDWIETE و همچنین SCHWIETE، LUDWIG و WIGGER [2, 3, 4, 5]، دانش بیشتری در مورد پوزولان به دست آورد، به ویژه در مورد برد Rhenish trass.

Die natürlichen Puzzolanen (Trasse) finden in der Bauindustrie auf Grund ihrer hydraulischen Eigenschaften vielfache Verwendung. Schon den alten Römern war es bekannt, daß ein Zusatz von Puzzolanen zum gelöschten Kalk ein hydraulisches Bindemittel ergab. Viele Bauwerke, insbesondere Wasserbauten, die unter Verwendung dieser Puzzolanen-Kalk-Mörtel erbaut wurden, sind heute noch ein Beweis der Bau­ kunst im Altertum und der Haltbarkeit der verwendeten Bindemittel. Als Beispiel hierfür in unserer Gegend sei die noch heute zum Teil erhaltene Wasserleitung von Sötenich nach Köln genannt. Es ist noch darauf hinzuweisen, daß die Kenntnisse der Römer über die Ver­ wendung der Eifeltuffe zur Herstellung hydraulischer Bindemittel nach ihrem Rückzug aus Deutschland eine Zeitlang vollkommen in Vergessenheit geraten waren. Erst im späten Mittelalter wurden die Eifeltuffe wieder im Baugewerbe angewendet. Nach HAMBLOCH [1] wurde im Jahre 1682 wieder mit der industriellen Aus­ beutung der Trachyttuffe der Eifel begonnen. Die hier kurz angedeutete Bedeutung des Trasses war der Anlaß, im Anschluß an die umfangreichen Untersuchungen von SCHWIETE und LUDWIG sowie SCHWIETE, LUDWIG und WIGGER [2, 3, 4, 5] weitere Kenntnisse über die Puzzo­ lanen, besonders aber über den rheinischen Traß zu gewinnen.