Dante and the sense of transgression : the trespass of the sign

در دانته و
حس تجاوز، ویلیام فرانکه تحلیل ادبی-انتقادی
را با تأمل فلسفی و الهیاتی ترکیب می‌کند تا نور تازه‌ای بر دیدگاه دانته بتاباند. br>بینش شاعرانه برعکس، شاهکار قرون وسطایی دانته راهنمای ما برای بازنگری در برخی از مبرم‌ترین مسائل نظریه معاصر است.
فراتر از الگوهای پیشنهادی
مثل آدم و اولیس که به وسواس تجاوز اشاره می کنند
در زیر سرکوب آشکار دانته از آن، دیگری وجود دارد. و یک حس پیشین در
که تخلف به عنوان ژست اساسی و نهایی دانته ظاهر می شود.
کار او به عنوان یک شاعر در بهشت در یک
تعالی زبان به سوی تجربه ای صرفا وصف ناپذیر و عرفانی به اوج خود می رسد. i>
فراتر از بیان کلامی. با این وجود، دانته این تجربه را
در زبان و از طریق زبان و به طور خاص از طریق تجاوز به زبان منتقل می‌کند. آسمان‌نماهای دراماتیک پارادیزو و نمایش‌های متنی بی‌نظیر، ساختارشکنی نشانه‌ای را به نمایش می‌گذارند که به لحاظ فلسفی در نور
بلانشو، لویناس، دریدا، بارت، و باتای، به عنوان تجاوزگر و
تغییرگر حس حس.

In Dante and the
Sense of Transgression, William Franke combines literary-critical analysis
with philosophical and theological reflection to cast new light on Dante's
poetic vision. Conversely, Dante's medieval masterpiece becomes our guide
to rethinking some of the most pressing issues of contemporary theory.
Beyond suggestive
archetypes like Adam and Ulysses that hint at an obsession with transgression
beneath Dante's overt suppression of it, there is another and a prior sense in
which transgression emerges as Dante's essential and ultimate gesture.
His work as a poet culminates in the Paradiso in a
transcendence of language towards a purely ineffable, mystical experience
beyond verbal expression. Yet Dante conveys this experience, nevertheless,
in and through language and specifically through the transgression of language,
violating its normally representational and referential functions. Paradiso's
dramatic sky-scapes and unparalleled textual performances stage a
deconstruction of the sign that is analyzed philosophically in the light of
Blanchot, Levinas, Derrida, Barthes, and Bataille, as transgressing and
transfiguring the very sense of sense.