Daniel McAlpine and The Bitter Pit

این کتاب بیوگرافی دانشمندی است که در قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم در استرالیا پیشگام توسعه آسیب شناسی گیاهان بود و در سطح بین المللی مورد تحسین قرار گرفت. پس از 20 سال به عنوان یک پاتولوژیست گیاهی، از او خواسته شد تا علت و درمان یک اختلال فیزیولوژیکی جدی سیب را بیابد. در حالی که 60 سال دیگر از او و دیگران طفره رفت، او دوباره به خاطر پیشرفت هایی که در صنعت سیب به ارمغان آورد، قدردانی بین المللی را به دست آورد. با این حال، از آنجایی که او علت را پیدا نکرد، به نظر می رسد که توسط اربابان سیاسی خود که به طرز بدخواهانه ای تحت تأثیر یک رقیب حسود قرار گرفته بودند، شکست خورده است. کشف در سال 2012-2013 پرونده های دولتی که دوره تحقیقات گودال تلخ را از سال 1911 تا 1916 پوشش می دهد. میزان انتقاد ناعادلانه از مک آلپاین را آشکار می کند در حالی که تاریخ توصیه های مدیریتی ارائه شده برای کاهش تلفات تلخ را تأیید کرده است. تمرکز بر مدیریت تلخ در اواخر دوران حرفه ای مک آلپاین همچنین به این معنی بود که کسانی که به حافظه او اهمیت می دهند کمتر از دستاوردهای چشمگیر مک آلپاین در زمان قبل از ترک بریتانیا آگاه بودند - درخشش مهارت های تدریس و نقاشی او - که در متون آموزشی اولیه برای گیاه شناسی و جانورشناسی (دومی با برادرش) که اکنون به صورت آنلاین در دسترس هستند. هدف این کتاب نشان دادن این است که (1) این دیدگاه که مک آلپاین در تلاش خود شکست خورده بود اشتباه و به طور جدی ناعادلانه بود (2) دستاوردهای مک آلپاین فراتر از آسیب شناسی گیاهی است و شامل کمک های قابل توجهی به آموزش گیاه شناسی و جانورشناسی قرن نوزدهم می شود. که این ضرب المثل را تقویت می کند - یک عکس 1000 کلمه ارزش دارد.

This book is a biography of a scientist who pioneered the development of plant pathology in Australia in the 19th and early 20th century, and was internationally acclaimed. After 20 years as a plant pathologist, he was asked to find the cause and cure of a serious physiological disorder of apples. While the cause eluded him, and everyone else for another 60 years, he again won international gratitude for the improvements he brought to the apple industry. However because he did not find the cause, he was deemed to have failed by his political masters who were malignantly influenced by a jealous rival. The discovery in 2012-2013 of government files covering the period of the bitter pit investigation, from 1911 to 1916; reveal the extent of the unjust criticism of McAlpine while history has vindicated the management recommendations made to reduce bitter-pit losses. The focus on bitter-pit management late in McAlpine’s Career also meant that those who value his memory have been less aware of the remarkable achievements of McAlpine in the time before he left Great Britain – the brilliance of his teaching and drawing skills –featured in the early teaching texts for botany and zoology (the latter with his brother) which are now accessible on-line. The objective of this book is to demonstrate that (i) the view that McAlpine had failed in his quest was wrong and seriously unjust (ii) McAlpine achievements extend beyond plant pathology and include significant contributions to the 19th century teaching of botany and zoology, contributions which reinforce the adage – a picture is worth a 1,000 words.