Dalit Theology after Continental Philosophy

این کتاب، غرق در سنت‌های نظریه پسااستعماری و فلسفه قاره‌ای، به پرسش‌های اساسی درباره خدا و الهیات در جهان پسااستعماری می‌پردازد. یعنی Y.T. وینایاراج می‌پرسد آیا فلسفه‌های قاره‌ای خدا و «دیگری» می‌توانند به مبارزاتی که مستلزم درد و رنج بشر در زمینه پسااستعماری است، توجه کنند؟ این جلد پیشنهادی سازنده برای الهیات دالیت از خدای درونی یا خدای غیرقابل‌هدف ارائه می‌دهد که از لوکایاتا، معرفت‌شناسی ماتریالیستی هندی بیرون می‌آید. وینایاراج با درگیر شدن با فیلسوفان ماندگاری پسا قاره ای مانند ژیل دلوز، جورجیو آگامبن، کاترین مالابو و ژان لوک نانسی، ایده الاهیات دالیتی خدا و بدن را در زمینه پسا قاره ای بررسی می کند. این کتاب به بررسی این موضوع می‌پردازد که چگونه می‌توان یک الهیات دالیتی از خدا بدون هیچ توشه‌ای فلسفی مسیحی از ماوراءگرایی وجود داشت. این مطالعه با یک فراخوان روشن از الهیات مسیحی هندی به پایان می رسد تا به سمت درونیتی که از نظر محتوا سیاسی و چنددوکسیک است، بچرخد.

This book, steeped in the traditions of both postcolonial theory and Continental philosophy, addresses fundamental questions about God and theology in the postcolonial world. Namely, Y.T. Vinayaraj asks whether Continental philosophies of God and the ‘other’ can attend to the struggles that entail human pain and suffering in the postcolonial context. The volume offers a constructive proposal for a Dalit theology of immanent God or de-othering God as it emerges out of the Lokayata, the Indian materialist epistemology. Engaging with the post-Continental philosophers of immanence such as Gilles Deleuze, Giorgio Agamben, Catherine Malabou, and Jean-Luc Nancy, Vinayaraj explores the idea of a Dalit theology of God and body in the post-Continental context. The book investigates how there can be a Dalit theology of God without any Christian philosophical baggage of transcendentalism. The study ends with a clarion call for Indian Christian Theology to take a turn toward an immanence that is political and polydoxical in content.