D.H. Lawrence, Music and Modernism

این اولین مطالعه طولانی مدت در مورد تعامل مادام‌العمر دی. اچ. لارنس با موسیقی، علایق گسترده موسیقایی او و چگونگی نفوذ آنها در نویسندگی او را بررسی می‌کند، در حالی که لارنس را در مجموعه آثار رو به رشد موسیقی قرار می‌دهد. و مدرنیسم تمرکز دوگانه، موسیقی‌ای است که رمان‌ها و شعر لارنس را شکل داد، و همچنین پیشرفت‌های معاصر در موسیقی که به موازات تلاش او برای شکل‌های جدید بیان است. مقایسه با موسیقی دبوسی، شوئنبرگ، استراوینسکی، واگنر، و آهنگسازان بریتانیایی، از جمله باکس، هولست و وان ویلیامز، و با نوشته‌های موسیقی فورستر، هاردی، هوفر (فورد)، نیچه و پاوند انجام شده است. مهمتر از همه، با کاوش در لارنس و موسیقی در بافت تاریخی، این مطالعه با هدف باز کردن زمینه های جدید برای مطالعه و مکانی برای لارنس در زمینه موسیقی و مدرنیسم است.

This first book-length study of D. H. Lawrence’s lifelong engagement with music surveys his extensive musical interests and how these permeate his writing, while also situating Lawrence within a growing body of work on music and modernism. A twin focus considers the music that shaped Lawrence’s novels and poetry, as well as contemporary developments in music that parallel his quest for new forms of expression. Comparisons are made with the music of Debussy, Schoenberg, Stravinsky, Wagner, and British composers, including Bax, Holst and Vaughan Williams, and with the musical writings of Forster, Hardy, Hueffer (Ford), Nietzsche and Pound. Above all, by exploring Lawrence and music in historical context, this study aims to open up new areas for study and a place for Lawrence within the field of music and modernism.