دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش:
نویسندگان: Jean-François Revel
سری:
ناشر: ePubLibre
سال نشر: 1983
تعداد صفحات: 0
زبان: Spanish
فرمت فایل : EPUB (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 472 کیلوبایت
کلمات کلیدی مربوط به کتاب چگونه دموکراسی ها به پایان می رسد: انشا، علوم اجتماعی
در صورت تبدیل فایل کتاب Cómo terminan las democracias به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب چگونه دموکراسی ها به پایان می رسد نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
این کتاب واقعاً مهمی در مورد موضوعی است که مهم است: خطری که
توتالیتاریسم توسعه طلب روسیه شوروی برای دموکراسی و غرب ایجاد می
کند. ژان فرانسوا ریول با دقت و روشن بینی همیشگی خود شرایط و علل
وضعیت کنونی را تحلیل می کند، مکانیسم آنها را قطعه قطعه می کند و
از دیالکتیک قدرتمند خود با انبوهی از مثال های قاطع حمایت می
کند. او می گوید: «دموکراسی کمتر از همیشه از درون و بیش از هر
زمان دیگری از بیرون تهدید می شود.» و اشاره می کند که این چنین
است زیرا پدیده اساسی در دموکراسی عدم درک توتالیتاریسم به طور
عام و به ویژه از توتالیتاریسم کمونیستی است. و نمونههای بسیار
مهمی را ذکر میکند: ستون پنجم سیاسی، زیرا ترساندن اسبهای تروا
بدون شکستن قوانین دموکراتیک تقریباً غیرممکن است، یا افسانه
تنشزدایی. ریول از ناآگاهی روسیه و سیستم آن که سیاستمداران و
دیپلمات های غربی شواهد زیادی در مورد آن ارائه کرده اند شگفت زده
شده است. به عنوان نمونههای بسیار مهم، راول به ما از آنچه
«استفاده نادرست از جانشینی» یا «معجزه مسکو» میگوید، میگوید. و
"مجموعه احاطه". اولین مورد اشاره به امیدهای اغلب ناامید شده در
غرب با جایگزینی قدرت عالی کرملین است. سپس فرض بر این است که یک
لیبرال بزرگ جانشین آن مرحوم خواهد شد و نیاز به امتیاز دادن
فوراً اعلام می شود. به همان اندازه که این موضع ساده لوحانه است،
تسلیم شدن در برابر باج خواهی مجموعه محاصره، یکی از قدیمی ترین
ترفندهای دیپلماسی شوروی است.
در مصاحبه ای که در Paris-Match منتشر شد، ریول گفت ژان
کائو: «تا زمانی که روسها کل سیاره را کنترل نکنند، احساس
میکنند که در اطراف هستند». ریول در این مصاحبه اظهار داشت که در
این کتاب سعی کرده است از قضاوت های ارزشی پرهیز کند و هدف اصلی
آن پاسخ به این سوال است که کدام یک از این دو نظام، تمامیت خواه
یا دموکراتیک، در حال نابودی است. دیگری. ریول افزود، برای پاسخ
دادن، ابتدا باید بررسی کرد که کدام یک از این دو، از زمان جنگ
جهانی دوم، دیگری را پس زده است. از نظر ریول، نظام توتالیتر
برنده بزرگ است. به گفته او، روسها به خوبی از اطلاعات نادرست
استفاده کردهاند، که از آن علم واقعی شکستهای دموکراسیها
ساختهاند، در حالی که از ضعفهای جامعه شوروی ناآگاهی اساسی
دارند. از سوی دیگر، ریول تأیید می کند، مبارزه در شرایط بسیار
نابرابر صورت می گیرد. در برخی از دموکراسیها، کمونیستها دارای
نمایندگی پارلمانی هستند، آنها بخشی از شوراهای شهر را تشکیل
میدهند - در بسیاری از موارد شهرداریها را بر عهده دارند - یک
ارگان مطبوعاتی دارند و حزب آنها به طور قانونی به رسمیت شناخته
شده است. برعکس، هیچ شهروند شوروی نمیتواند یک حزب طرفدار
سرمایهداری ایجاد کند، و همچنین آن حزب نمیتواند نامزدهای
انتخاباتی را معرفی کند یا شهرداریها، کرسیهای شوروی یا دفتر
سیاسی را به دست آورد، روزنامههای ضد کمونیستی منتشر کند و
کمکهای مالی مستقیم یا غیرمستقیم را دریافت کند. غرب برای همه
اینها.
برای نویسنده این کتاب، هدف شوروی جنگ نیست. ریول در مصاحبه فوق
با ژان کائو گفت: Nomenklatura نمی خواهد بیشتر از ما
بمیرد. ادعای چنین برتری نظامی دارد که دموکراسی ها را برده سیاسی
می کند. چیزی که فنلاندی شدن نامیده می شود.
Éste es un libro realmente importante sobre un tema que también
lo es: el del peligro que entraña para la democracia y para
Occidente el totalitarismo expansionista de la Rusia soviética.
Jean François Revel analiza con su rigor y clarividencia
habituales las circunstancias y causas de la situación actual,
desmonta pieza a pieza el mecanismo de las mismas y apoya su
poderosa dialéctica con multitud de ejemplos abrumadores. «La
democracia —afirma— está menos amenazada que nunca en el
interior y más que nunca desde el exterior». Y señala que ello
es así porque el fenómeno fundamental en la democracia es la
incomprensión del totalitarismo en general y particularmente
del totalitarismo comunista. Y cita ejemplos muy
significativos: el de las quintas columnas políticas, porque
ahuyentar los caballos de Troya sin faltar a las reglas
democráticas es casi imposible, o el mito de la distensión.
Sorprende a Revel el desconocimiento de Rusia y su sistema del
que han dado tantas pruebas los políticos y diplomáticos
occidentales. Como ejemplos muy significativos nos habla Revel
de lo que llama «el mal uso de las sucesiones» o «milagro de
Moscú»; y del «complejo de cerco». Se refiere el primero a las
tantas veces defraudadas esperanzas que suscitan en Occidente
los relevos en el poder supremo del Kremlin. Se supone entonces
que un gran liberal sucederá al difunto y se proclama enseguida
la necesidad de hacer concesiones. Tan ingenua como esta
posición, es la de prestarse al chantaje del complejo de cerco,
uno de los más viejos trucos de la diplomacia soviética.
En una entrevista publicada en Paris-Match Revel decía a
Jean Cau: «Mientras los rusos no controlen la totalidad del
planeta se sentirán cercados». En la entrevista Revel afirmaba
que en este libro ha tratado de evitar los juicios de valor, y
que el propósito esencial del mismo era el de responder a la
pregunta sobre cuál de los dos sistemas, el totalitario o el
democrático, está en proceso de destruir al otro. Para
responder —agregaba Revel— es preciso ante todo examinar cuál
de los dos, desde la segunda guerra mundial, ha hecho recular
al otro. A juicio de Revel, el sistema totalitario es el gran
ganador. Según él, los rusos han explotado muy bien la
desinformación, de la que han hecho una auténtica ciencia de
los fallos de las democracias, mientras éstas tienen una
ignorancia fundamental de las debilidades de la sociedad
soviética. Por otra parte, afirma Revel, la lucha se desarrolla
en una gran desigualdad de condiciones. En algunas democracias
los comunistas tienen representación parlamentaria, forman
parte de los ayuntamientos —en muchos casos detentan las
alcaldías—, disponen de un órgano de prensa y su partido es
reconocido legalmente. Por el contrario, ningún ciudadano
soviético puede crear un partido procapitalista, ni ese partido
presentar candidatos a las elecciones ni conquistar alcaldías,
poltronas en el Soviet o en Politburó, lanzar periódicos
anticomunistas y recibir para todo ello una ayuda financiera
directa o indirecta de Occidente.
Para el autor de este libro el objetivo soviético no es la
guerra. «La Nomenklatura —decía Revel en la citada
entrevista con Jean Cau— no desea morir más que nosotros.
Pretende una tal superioridad militar que haga de las
democracias unos esclavos políticos. Lo que se llama la
finlandización».