Current Topics in Primate Vocal Communication

بیش از 25 سال پیش، اولین بررسی عمده از ارتباطات پستانداران ظاهر شد (آلتمن، 1967). از آن زمان، اطلاعات در مورد توانایی های ارتباطی نخستی ها به سرعت افزایش یافت و در نتیجه، 15 سال بعد، اولین جلد ظاهر شد که در آن سیستم های سیگنالینگ در طیف گسترده تری از گروه های نخستی ها در یک دیدگاه تکاملی تجزیه و تحلیل شدند (اسنودون، براون و پترسن، 1982). هفت سال بعد، اولین جلد که صرفاً به ارتباطات صوتی نخستی‌ها اختصاص داشت (تاد، گودکینگ و سیمز، 1988) و چهار سال بعد جلدی منتشر شد که در آن ارتباطات صوتی غیرکلامی در پستانداران غیرانسان و نوزادان انسان مقایسه شد (پاپوسک، یورگنس). و پاپوسک، 1992). با این حال، هیچ یک از این مجلدات، اطلاعاتی در مورد پیشرفت‌های فنی کنونی در زمینه بیوآکوستیک، به‌ویژه در سیستم‌های تجزیه و تحلیل صدای دیجیتال، که امروزه به نخستی‌شناسان، انسان‌شناسان و زبان‌شناسان انواع روش‌های سریع برای تجزیه و تحلیل گفتار انسان و آوازهای غیرانسانی را ارائه می‌دهد، ارائه نکرد. به روش کمی و مقایسه ای اگر خلاصه ای از این ابزارها وجود نداشته باشد، انتخاب روش مناسب دشوار است. علاوه بر این، اطلاعات به ویژه در مورد سیستم های سیگنال دهی طبیعی دو گروه مهم نخستی ها، پروسیمیان ها و میمون ها، کم بود. به همین ترتیب، بینش‌های جدید و غیرمنتظره‌ای در مورد تکوین و تکامل ارتباطات صوتی در چند سال گذشته با استفاده از تجزیه و تحلیل صدا و تکنیک‌های آماری بسیار پیچیده به دست آمده است.

More than 25 years ago, the first major review of primate communication appeared (Altmann, 1967). Since then, information on the communicative abilities of primates increased rapidly, resulting, 15 years later, in the appearance of the first volume in which signaling systems were analyzed in a broader variety of primate groups within an evolutionary perspective (Snowdon, Brown and Petersen, 1982). Seven years later, the first volume dedicated solely to primate vocal communication appeared (Todt, Goedeking and Symmes, 1988) and another four years later a volume followed in which nonverbal vocal communication in non-human primates and human infants was compared (Papousek, Jurgens and Papousek, 1992). None of these volumes, however, provided information about current technical advances in the field of bioacoustics, especially in digital sound analyzing systems, which offer primatologists, anthropologists and linguists nowadays a variety of rapid methods for analyzing human speech and non-human primate vocalizations in a quantitative and comparative way. Choosing the right method is difficult if a synopsis of these tools is lacking. Furthermore, information was particularly lacking on the natural signaling systems of two important primate groups, the prosimians and the apes. Likewise, new and unexpected insights into the ontogeny and evolution of vocal communication were gained during the past few years by the use of highly sophisticated sound analysis and statistical techniques.