Current Problems in PTCA

از آنجایی که آنژیوپلاستی کرونر برای اولین بار توسط آندریاس گرونتزیگ در سال 1977 انجام شد، به سرعت به روشی تبدیل شد که به طور گسترده در بیماران مبتلا به بیماری مزمن و حاد کرونر قلب مورد استفاده قرار می گیرد. جلسه تشریح شده در این کتاب زیر نظر کارگروه جامعه ملی ما به ریاست پروفسور کالتنباخ فرانکفورت و پروفسور مایر ماینتس با همکاری دانشگاه استنفورد برگزار شد. این تلاشی است برای ارائه ارزیابی های مختلف متخصصان قلب از موقعیت فعلی PTCA در پزشکی بالینی. PTCA بسیار آسان نیست، زیرا مکانیسم آن بین موفقیت و شکست متعادل است. بنابراین تجربه بیش از صد مورد به طور کلی برای کاهش عوارض و دستیابی به میزان بالای برش ضروری تلقی می شود. علاوه بر این، موفقیت و عوارض نه تنها نتیجه تخصص فنی، بلکه از انتخاب بیمار نیز هست. تأکید این کارگاه بر بحث در مورد برخی از مشکلات حل نشده و سؤالات باز مانند: - خطوط راهنمای نشانه قابل اعتماد چیست؟ - دستورالعمل های تعیین شده برای تصمیم گیری، پس از بروز عارضه، بین درمان جراحی و غیر جراحی چیست؟ - نشانه ها و محدودیت های مصرف ترکیبی ترومبولیز با PTCA در انفارکتوس حاد میوکارد چیست؟ - PTCA پس از لیز موفقیت آمیز چه زمانی و در چه فواصل زمانی باید اعمال شود؟ - چه کسانی کاندید اتساع تنگی ساقه اصلی هستند؟ - چه زمانی باید برای بازکردن شریان های مسدود شده تلاش کرد و کدام تکنیک بیشتر امیدوار کننده است؟

Since coronary angioplasty was first practiced by Andreas Gruntzig in 1977, it has rapidly developed into a technique widely used on patients with chronic and acute coronary heart disease. The meeting described in this book was held under the auspices of the working group of our national society, chaired by Prof. Kaltenbach, Frankfurt, and by Prof. Meyer, Mainz, in cooperation with Stanford University. It is an attempt to present various cardiologists' appraisals of the current position ofPTCA in clinical medicine. PTCA is far from easy, as its mechanism is critically balanced between success and fail­ ure. Therefore the experience of more than one hundred cases is generally regarded as ne­ cessary for cutting down complications and achieving a high rate of sli'ccess. Furthermore, success and complications are a result not only of technical expertise, but also of patient selection. The emphasis of the workshop was on discussion of some unsolved problems and open questions such as: - What are the reliable indication guide-lines? - What are the established guide-lines for deciding, once a complication occurs, between operative and non-operative treatment? - What are the indications and limitations for the combined use of thrombolysis with PTCA in acute myocardial infarction? - When and at what intervals should PTCA be applied after successful lysis? - Who are the candidates for dilatation of main stem stenosis? - When should one attempt to open occluded arteries and which technique shows the most promise?