Curious Behavior: Yawning, Laughing, Hiccupping, and Beyond

رابرت پرواین جسورانه به جایی می‌رود که دانشمندان دیگر به ندرت در جستجوی سکسکه، سرفه، خمیازه، عطسه و سایر رفتارهای پست و بی‌وقار انسانی هستند. پس از بررسی، این اعمال غریزی نشان از ریشه های تکاملی ما دارند و می توانند ابزار ارزشمندی منحصر به فرد برای درک نحوه عملکرد مغز انسان و تفاوت ما با سایر گونه ها باشند.

بسیاری از آنها. فعالیت هایی که در رفتار کنجکاو به نمایش گذاشته می شوند مسری هستند، اما هیچ کدام از این نظر از خمیازه کشیدن فراتر نمی روند-فقط خواندن کلمه می تواند فرد را تسلیم کند. اگرچه ما اغلب آن را نشانه ای از خواب آلودگی یا بی حوصلگی می دانیم، خمیازه سرنخ هایی برای رشد اجتماعی و توانایی ما در همدلی با دیگران دارد. انتقال اجتناب‌ناپذیر آن به ما یادآوری می‌کند که ما گاهی از حیواناتی که از نظر عصبی برنامه‌ریزی شده‌اند، غافل هستیم. سایر رفتارهای نادیده گرفته شده، افشاگری های مشابهی را به همراه دارند. ما می آموزیم که غلغلک دادن ممکن است کلید برنامه نویسی شخصیت به روبات باشد. سرفه در انواع موسیقی، پزشکی و اجتماعی وجود دارد. گوز و آروغ زدن برای تکامل گفتار انسان اهمیت دارد. و رفتار قبل از تولد به عنوان عجیب ترین نمایش از همه ارائه می شود که از هر نظر منطق پس از زایمان را به چالش می کشد. زمینی ترین اعمال ما Homo Sapiens را به همان اندازه که زبان، دوپا، استفاده از ابزار و سایر ویژگی های مورد مطالعه بیشتر تعریف می کند.

همانطور که Provine ما را از طریق ویژگی های خاص راهنمایی می کند زیر بینی ما به ما اشاره می کند که با آزمایش های خود دنبال کنیم: غلغلک دادن به پاهای خود، ثبت گزارش زمانی که می خندیم، و تلاش برای سرکوب خمیازه و عطسه. چنین تحقیقات فروتنانه ای برای پروژه های علمی مدارس ابتدایی و همچنین پایان نامه های دکترا خوراک فراهم می کند. علم کوچک می تواند پاداش های بزرگی به همراه داشته باشد.

Robert Provine boldly goes where other scientists seldom tread-in search of hiccups, coughs, yawns, sneezes, and other lowly, undignified human behaviors. Upon investigation, these instinctive acts bear the imprint of our evolutionary origins and can be uniquely valuable tools for understanding how the human brain works and what makes us different from other species.

Many activities showcased in Curious Behavior are contagious, but none surpasses yawning in this regard-just reading the word can make one succumb. Though we often take it as a sign of sleepiness or boredom, yawning holds clues to the development of our sociality and ability to empathize with others. Its inescapable transmission reminds us that we are sometimes unaware, neurologically programmed beasts of the herd. Other neglected behaviors yield similar revelations. Tickling, we learn, may be the key to programming personhood into robots. Coughing comes in musical, medical, and social varieties. Farting and belching have import for the evolution of human speech. And prenatal behavior is offered as the strangest exhibit of all, defying postnatal logic in every way. Our earthiest acts define Homo sapiens as much as language, bipedalism, tool use, and other more studied characteristics.

As Provine guides us through peculiarities right under our noses, he beckons us to follow with self-experiments: tickling our own feet, keeping a log of when we laugh, and attempting to suppress yawns and sneezes. Such humble investigations provide fodder for grade school science projects as well as doctoral dissertations. Small Science can yield big rewards.