Cultural Psychology of Coping with Disasters: The Case of an Earthquake in Java, Indonesia

این کتاب با ارتباط و تضاد ادبیات بین‌المللی مرتبط با نتایج یک پروژه تحقیقاتی خاص، پایه‌های نظری گسترده‌ای را ارائه می‌کند. این یک ارزیابی مجدد انتقادی از پدیده های پیچیده مقابله با بلایا در یک سطح کلی با استفاده از این نظریه یکپارچه مقابله با بلایا در یک زمینه خاص ارائه می دهد. یک مدل روان‌شناختی فرهنگی به منظور پیشنهاد راه‌هایی برای درک و ارزیابی ویژگی‌های محلی و فرهنگی ایجاد شده است. این تعامل عمومی و خاص محلی برای درک ما از روانشناسی فرهنگی مقابله با فاجعه مرکزی است. این کتاب با ارائه رویکردهای مختلف برای مقابله با بلایای طبیعی و ارتباط آنها با یکدیگر به شیوه ای منسجم، یک نمای کلی ارائه می دهد. تاکنون، بیشتر رویکردهای پژوهشی یا بر جنبه‌های فنی، اجتماعی، روان‌شناختی یا فرهنگی مقابله متمرکز شده‌اند، و از پیوستگی آنها غفلت می‌کنند. مقابله به ندرت به عنوان یک فرآیند گسترده و طولانی مدت دیده می شود که در آن امداد رسانی در بلایا به طور پیچیده با بازیگران و شرایط محلی یکپارچه شده است. تاکنون، دیدگاهی وجود ندارد که در آن شیوه های مقابله ای ذکر شده با تفاسیر و شیوه های فرهنگی و اشکال دیرینه خودیاری جمعی، که احتمالاً در مکان هایی که غالباً توسط بلایای طبیعی در معرض تهدید هستند، ایجاد می شود، ادغام شده است.

This book offers a broad theoretical foundation by relating and contrasting relevant international literature with the outcomes of a particular research project. It provides a critical reevaluation of the complex phenomena of coping with disasters on a general level by applying this integrative theory of disaster coping to a specific context. A cultural psychological model is developed in order to suggest ways of understanding and assessing local and cultural specificity. This interaction of the general and locally specific is central to our understanding of cultural psychology of coping with disaster. The book provides a basic overview, by presenting various approaches to coping with natural disasters and relating them to each other in a coherent manner. So far, most research approaches either focus on technical, social, psychological or cultural aspects of coping, neglecting their interconnectedness. Coping is seldom seen as an extensive, long-term process, in which disaster relief complexly interacts and is integrated with the local actors and conditions. Until now, a perspective is missing, in which the mentioned modes of coping are integrated with cultural interpretations and practices and long-standing forms of communal self-help, which possibly develop in places that are frequently threatened by natural disasters.